بررسی فنوتیپی و ژنوتیپی مقاومت آنتی بیوتیکی در جدایه های اشریشیاکلی از موارد عفونت های ادراری در شهرستان بجنورد

 شایع ترین عوامل ایجاد کننده عفونت ادراری، عوامل باکتریایی می باشند که در این میان، باکتری اشریشیاکلی یکی از عوامل مهم در ایجاد این بیماری است. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان مقاومت باکتری اشریشیاکلی نسبت به آنتی بیوتیک های گروه های گوناگون در موارد عفونت ادراری انجام شد.

 در مطالعه تجربی حاضر 50 نمونه از کشت های مثبت دارای عفونت ادراری ارجاع داده شده به آزمایشگاه بیمارستان "امام رضای" شهرستان بجنورد مورد بررسی قرار گرفت. بررسی مقاومت و حساسیت جدایه ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن انجام شد. حضور ژن های tetA، blaTEM، Sul1، aac(3)-IV و aadA1 نیز به روش مولکولی با پرایمرهای اختصاصی بررسی گردید.

 میزان شیوع مقاومت آنتی بیوتیکی، آمپی سیلین، کوتریماکسازول، لووفلوکساسین، اسید نالیدیکسیک، سیپروفلوکساسین، جنتامایسین و نیتروفورانتوئین به ترتیب معادل 84، 60، 60، 52، 44، 22 و 6 درصد بود. در مجموع، در این مطالعه 50 جدایه باکتری E. coli جهت تعیین ژن هایblaTEM ،aac (3) -IV ،tetA ، Sul1 و aadA1 با استفاده از PCR (Polymerase Chain Reaction) مورد بررسی قرار گرفتند که بر مبنای نتایج، فراوانی ژن های blaTEM، aac (3) -IV، tetA، Sul1 و aadA1 به ترتیب معادل 24، 12، 10، 8 و 14 درصد بودند.

 روش دیسک دیفیوژن آگار می تواند به عنوان یک روش غربال گری اولیه برای تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی برای جدایه های اشریشیاکلی جدا شده از موارد عفونت ادراری به کار رود. برای بررسی دقیق میزان مقاومت جدایه ها نیز می توان از روش ژنوتیپی استفاده کرد.