جلوه های تصویری و نوشتاری فره یا خوره بر سکه های ساسانی (224-651 م.)

سکه های تاریخی، افزون بر ویژگی اصلی اشان به عنوان وسیله ای برای تسهیل تجارت، همواره ابزار تبلیغی توانمندی در دست فرمانروایان بودند. در این پژوهش، مساله ی اصلی بررسی جنبه های تصویری و نوشتاری فره بر سکه های ساسانی بود. ضرورت پرداختن به آن، چرایی انتخاب این مفهوم از میان ده ها مفهوم دینی دیگر بر این اشیاء بوده است. هدف اصلی پژوهش آن است که نوع خاص فره ای که بر سکه ها نمایش داده شده به دست آید و به این پرسش ها پاسخ داده شود؛ چرا بر سکه های ساسانی بر این نوع فره تاکید می شده است؟ این فره چه جنبه های نوشتاری و نگاره ای داشته و این که از پیش تا بعد از دوره ی ساسانی چه اثرپذیری و اثرگذاری داشته است؟ فرض، دارا بودن جنبه ی نمادین نگاره ها بوده است. روش پژوهش و نوع تحقیق براساس بررسی تصویرهای به نمایش در آمده در معتبرترین مراجع کتابی و مقاله ای و به صورت کتاب خانه ای خواهد بود. با این روش، با ابزار پژوهش که تصاویر سکه ها را دربر دارند، جامعه ی آماری شامل همه ی سکه های ساسانی از آغاز تا پایان این دودمان در مراجع مورد مطالعه، بررسی شدند. در نتیجه، روشن شد که فره ای که از زمان هخامنشیان بر سکه ها نمایش داده شده بود؛ در کل دوره ی ساسانی نیز بسیار پررنگ تر بر سکه ها و به صورت نگاره در تاج شاهین، تاج تابان، تاج قوچ و نیم تنه ی هاله دار شاه یا ایزد به نمایش درمی آمد و به صورت نوشته در عبارات دعایی و نام شهرها نگاشته می شد. نوع تاکید شده ی فره بر سکه های ساسانی، «فره ی شاهی» است و دلیل آن نیز تلاش فرمانروایان ساسانی برای تبلیغ فره ی خویش، به عنوان مفهومی که هم زمان ریشه در دین و سیاست داشت، بوده و به این روش برحق بودن شاهی خود را از دیدگاه دین زرتشتی تایید می کردند. آخرین نمونه ی این نگاره و نوشته پس از اسلام بر سکه ای بویی دیده شد که دودمانی ایرانی بودند و از این راه تلاش بر زنده کردن سنت ساسانی داشتند.