بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری، معنا در زندگی و عملکرد خانوادگی مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی

 مراقبت از بیماران اسکیزوفرن، یک کار فرسوده کننده و دشوار برای اعضای خانواده این بیماران است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری، معنا در زندگی و عملکرد خانوادگی مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی بوده است.

 طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون پس آزمون پیگیری با گروه کنترل بوده است. نمونه این پژوهش شامل 30 نفر از اعضای خانواده های بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی مراجعه کننده به دو مرکز توان بخشی اعصاب و روان استان اصفهان بوده است که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند.گروه آزمایش، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را در هشت جلسه هفتگی دریافت کرد و گروه کنترل هیچ گونه درمانی دریافت نکرد. هر دو گروه در سه مرحله پیش آزمون ،پس آزمون و پیگیری یک ماهه سنجیده شدند. ابزارهای سنجش در این پژوهش عبارت بودند از مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون، مقیاس معنا در زندگی استگر و مقیاس عملکرد خانوادگی مک مستر. داده ها با استفاده از نسخه 21 نرم افزار SPSS و با روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری تجزیه و تحلیل شدند.

 یافته های پژوهش نشان داد بین نمرات پس آزمون و پیگیری مقیاس معنا در زندگی و عملکرد خانوادگی دو گروه کنترل و آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد (P<0/05). همچنین بین نمرات تاب آوری دو گروه در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری به دست آمد، ولی در مرحله پیگیری تفاوت معناداری مشاهده نشد (P>0/05).

 با توجه به یافته های این پژوهش مبنی بر تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در معنا در زندگی، عملکرد خانوادگی و تاب آوری، این درمان می تواند برای بهبود این متغیرها برای مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی استفاده شود.