ارائه الگوی مناسب تدوین استانداردهای کیفیت هوای آزاد در ایران بر اساس رویکردهای تدوین رهنمودها واستانداردها در جهان

استانداردهای محیط زیستی، معیارهای کمی برای حفاظت محیط زیست از آلودگی و تخریب هستند. یکی از راهکارهای بهبود کیفیت هوا، استفاده از حدود مجاز منطقی جهت جلوگیری از افزایش آلاینده های هوای آزاد، بیش از ظرفیت جو می‫باشد. از سوی دیگر این استانداردها نقش موثری در ارزیابی برنامه های کاهش آلودگی هوا ایفا می‫کنند.

مطالعه حاضر یک بررسی کتابخانه ای و توصیفی است. در ابتدا رهنمودها و استانداردهای کیفیت هوای آزاد تدوین شده در نقاط مختلف جهان توسط سازمان بهداشت جهانی ، آژانس حفاظت محیط زیست امریکا، سازمان مدیریت کیفیت هوای اروپا، شورای ملی تحقیقات پزشکی و بهداشت استرالیا و دولت فدرال کانادا به صورت مجزا مورد بررسی قرار گرفت. همچنین با توجه به روند کار در سایر مناطق، کاستی های تدوین این استانداردها در ایران مورد بررسی قرار گرفت.

بررسی وضعیت تدوین استانداردها و رهنمودها در برخی نقاط جهان نشان داد که هرچند سازمان‫ها در روش‫های تدوین استاندارد باهم تفاوت‫هایی دارند اما دارای الگوهایی اصولی و منطقی جهت تدوین استانداردها در مناطق خود می‫باشند. تمامی استانداردهای بررسی شده بر پایه مطالعات اپیدمیولوژیک و اثر آلاینده ها بر سلامت انسان تدوین شده اند. البته WHO در تدوین این رهنمودها از روش ارزیابی خطر کمی استفاده نکرده و تدوین استانداردها بر اساس رهنمودهای خود را منوط به در نظرگرفتن فاکتورهای اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سلامتی و محیطی مختص هر منطقه می‫داند.

با توجه به بررسی انجام گرفته، تدوین استاندارهای هوای آزاد در ایران نیازمند چارچوبی منطقی و علمی باشد.