بررسی عوامل باکتریال مننژیت کودکان و تعیین نتایج آنتی بیوگرام در شهر همدان

مننژیت باکتریال هنوز به عنوان یکی از خطرناکترین بیماری های عفونی شناخته شده است که در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع، با عوارض و تلفات زیادی همراه خواهد بود. هدف از این مطالعه، بررسی شایعترین عوامل باکتریایی مننژیت کودکان زیر ده سال و تعیین مقاومت دارویی باکتری های جداشده در مراجعین به بیمارستانهای آموزشی شهر همدان بود.
در طی دو سال (از خرداد ماه سال 77 لغایت اردیبهشت سال 79) تعداد 582 کودک مشکوک به مننژیت از نظر کشت مایع نخاع، توزیع سنی، جنسی، فصلی و نتایج آنتی بیوگرام مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات ضروری بیماران در پرسشنامه تنظیمی درج و سپس توسط نرم افزار آماری Epi-6 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. گونه های میکروبی با روش های بیوشیمیایی و سرولوژیک شناسایی شدند. برای آزمایش آنتی بیوگرام نیز از روش دیسک دیفیوژن کربی - بائر استفاده شد.
از مجمع 582 کودک زیر ده سال مشکوک به مننژیت تنها 46 کودک (7.9%) دارای کشت مثبت باکتریایی بودند که از این تعداد 58.9% باکتری های گرم مثبت و 41.1% باکتری های گرم منفی جداشد. شایع ترین باکتری های جداشده عبارت بودند از: استرپتوکوک پنومونیه 23.9%، استافیلوکوک اورئوس 13.1%، اشریشیاکلی 10.9%، نایسریا مننژیتیدیس و پسودوموناس آئروژینوزا هر کدام 6.5%. بیشترین میزان بروز عفونت (28.3%) در کودکان با گروه سنی 2-0 ساله (28.3%)، جنس مذکر (54.4%) و در فصل پاییز (43.7%) بود. در مورد نتایج آنتی بیوگرام از هشت آنتی بیوتیک تست شد. موثرترین آنتی بیوتیک برای هر دو گروه باکتری گرم مثبت و منفی جدا شده از بیماران، سفتی زوکسیم، کانامایسین و جنتامایسین بود؛ امانسبت به آموکسی سیلین، آمپی سیلین و کلرامفنیکل مقاومت نسبتا بالایی وجود داشت.
با توجه به نتایج بدست آمده در این مطالعه، می توان چنین نتیجه گیری نمود که باکتری های گرم مثبت بویژه استرپتوکوک پنومونیه و استافیلوکوک اورئوس از عوامل اصلی ایجاد کننده مننژیت باکتریال کودکان منطقه مورد بررسی بشمار میآیند. اکثر گونه ها نسبت به آنتی بیوتیک های رایج مانند آموکسی سیلین، آمپی سیلین و کلرامفنیکل مقاومت نسبتا بالایی داشتند.