بررسی 212 مورد التهاب مزمن گوش میانی در بیماران ارجاعی به بیمارستان امیراعلم تهران

التهاب گوش میانی یکی از عفونتهای شایع کودکان است. بالغ بر 80% کودکان سنین یک تا شش سال به عفونت حاد باکتریال گوش میانی دچار می شوند و علی رغم استفاده وسیع آنتی بیوتیک ها در درمان التهاب گوش میانی عوارض عفونی به وفور در این بیماران دیده می شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی التهاب مزمن گوش بود.
روش این مطالعه توصیفی است که با استفاده از پرونده بیماران به بررسی مشخصات کلینیکی، نحوه درمان و اتیولوژی کلیه بیمارانی که طی شش ماه اول سال 1380، التهاب مزمن گوش میانی به بیمارستان امیراعلم تهران مراجعه کرده بودند، پرداخته شد.
نتایج مطالعه نشان داد که 212 بیمار جهت درمان در طول شش ماهه اول سال به بیمارستان مراجعه نمودند. در بیشتر بیماران، بیماری در سنین بلوغ پیدا شده بودند. نسبت مرد به زن مساوی بود. شکایت عمده بیماران در هنگام مراجعه در 115 مورد (54%) ترشح از گوش و 55 مورد (26%) کاهش شنوایی و بقیه شامل سردرد، تهوع، استفراغ، تب و لرز بود. یافته های پاتوبیولوژیک نشان داد که 120 مورد (57%) دارای پارگی بزرگ مرکزی، 82 مورد (39%) کلستاتوم، 80 مورد (38%) پارگی حاشیه ای خلفی فوقانی و بقیه شامل تمپانو اسکروز، پولیپ، بافت گرانولوسیون، اوتیت میانی و چسبنده و کلستاتوم مادر زادی بود. گزارش اتاق عمل نشان می دهد که در 76% بیماران تخریب زنجیره استخوانی وجود داشت.
نتایج این مطالعه نشان داد که بیماری التهاب مزمن گوش میانی در ایران بیشتر در سنین بالا بوده که می تواند به علت سابقه بیماری در کودکی و عدم درمان به موقع و کامل بیماری در سنین کودکی باشد که این خود می تواند موضوع مطالعات بیشتر در این زمینه باشد.