مدل ساختاری سبک های دلبستگی، طرحواره های ناسازگار اولیه و ابعاد سلامت با میانجی گری سبک های مقابله با استرس

آگاهی از متغیرهای تاثیرگذار بر سلامت از نظر بالینی اهمیت فراوانی دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش   واسطه ای سبک های مقابله با استرس در رابطه بین سبک های دلبستگی و طرحواره های ناسازگار اولیه و ابعاد سلامت انجام شد.

در این مطالعه توصیفی، 500 نفر (250 نفر دختر و 250 نفر پسر) از دانشجویان دانشگاه آزاد واحد علوم پزشکی تهران در سال تحصیلی 97-96 به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از آنها خواسته شد مقیاس های دلبستگی بزرگسالان، طرحواره های ناسازگار اولیه، سبک های مقابله ای و سلامت عمومی را تکمیل کنند. تحلیل داده ها با استفاده از روش الگویابی معادلات ساختاری انجام شد. 

مدل آزمون شده از برازش مناسبی برخوردار بود. بین خرده مقیاس های سبک های دلبستگی به جز دلبستگی ایمن با ابعاد سلامت رابطه منفی معنی داری وجود داشت. در مقیاس طرحواره های ناسازگار اولیه نیز به جز خرده مقیاس دیگر جهتمندی، سایر خرده مقیاس ها با ابعاد سلامت رابطه منفی معنی داری داشتند. در مقیاس سبک های مقابله با استرس، خرده مقیاس راهبردهای مسئله مدار، رابطه مثبت معنی دار و راهبردهای هیجان مدار رابطه منفی معنی داری با ابعاد سلامت داشتند. همچنین نتایج نشان داد که سبک های مقابله با استرس نقش میانجیگری در رابطه بین سبک های دلبستگی و طرحواره های ناسازگار اولیه با ابعاد سلامت داشتند.

این یافته ها ضمن اشاره به پیچیدگی طبیعت دلبستگی، طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های مقابله ای، به شناخت و مفهوم پردازی متغیرهای مختلف موثر برابعاد سلامت تاکید می کنند.