تاثیر پری بیوتیک مانان اولیگوساکارید بر عملکرد رشد، فراسنجه های خونی و درصد تلفات جوجه های گوشتی نر تحت آسیت القایی با کلریدسدیم

این آزمایش به منظور بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف پری بیوتیک مانان الیگوساکارید (مخمر سلمانکس) بر عملکرد و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی تحت آسیت القایی انجام گرفت. تعداد 320 قطعه جوجه یک روزه نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی به 4 تیمار و چهار تکرار تخصیص داده شدند. تیمارهای غذایی شامل، تیمار شاهد مثبت (جیره پایه)، تیمارشاهد منفی (القاء آسیت)، تیمارشاهد منفی + دو سطح (2 و 4 سی سی در هر لیتر آب مصرفی) پری بیوتیک سلمانکس بودند.القای آسیت  با افزودن 5/1 گرم نمک در هر لیتر آب آشامیدنی جوجه های تیمارهای منفی و  از روز 6 تا روز 13 ام آزمایش اعمال شد. مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی در پایان دوره آزمایش (42 روزگی) اندازه گیری شدند. تلفات از نظر علائم آسیتی در طول دوره بررسی شد. فراسنجه های خونی و آسیتی (نسبت وزن بطن راست به کل بطن ها (RV/TV) و پس از پایان دوره آزمایش  اندازه گیری شدند. تجزیه آماری داده ها با استفاده از نرم افزار SAS و مقایسه میانگین ها به کمک آزمون توکی در سطح معنی داری 5 درصد صورت گرفت. نتایج نشان داد در حالیکه هر دو سطح پری بیوتیک سبب کاهش معنی دار خوراک مصرفی شدند، سطح 4 سی سی پری بیوتیک سبب افزایش وزن و کاهش ضریب تبدیل خوراک پرندگان تحت آسیت القایی شد (05/0>p). هر دو سطح پری بیوتیک سبب کاهش معنی دار هموگلوبین، گلبول قرمز، پروتئین و هماتوکریت خون پرندگان تحت آسیت القایی شد (05/0>p). علاوه بر این، سطح 4 سی سی پری بیوتیک سبب کاهش معنی دار (3/3 درصدی) تلفات ناشی از آسیت و شاخص RV/TV شد (05/0>p). نتیجه گیری اینکه می توان به طور موفقیت آمیزی از سطح 4 سی سی پری بیوتیک  در هر لیتر آب در بهبود عمکلرد و کاهش تلفات ناشی از آسیت در جوجه های گوشتی استفاده نمود.