بررسی اثر نانوذره سلنیم و سلنیت سدیم بر بیان ژن ادیپونکتین در جفت میش های آبستن

در سال های اخیر توجهی ویژه به واسطه های مقاومت انسولینی نظیر ادیپونکتین شده است که در دوران آبستنی در بافت جفت تولید و بیان شده و از این طریق اثرات خود را بر جنین در حال رشد و سلامت مادر القاء می کنند. در این مطالعه برای اولین بار، تاثیر نانوذره سلنیم و سلنیت سدیم بر میزان نسخه برداری ژن ادیپونکتین بافت جفت در دوره انتقالی مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور، 20 راس میش 4 ماهه آبستن، به صورت تصادفی انتخاب و در زمان 10 روز منتهی به زایمان، هر روز تجویز خوراکی مکمل های سلنیت سدیم (به میزان 1/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و نانوذره سلنیوم (در دو دوز 05/0 و 1/0 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن) به آن ها صورت گرفت. به گروه شاهد هم آب مقطر با حجم مشابه خورانده شد. پس از زایمان با نمونه برداری از جفت، میزان نسخه برداری از ژن ادیپونکتین به روش real-time RT-PCR و بر اساس روش مقایسه ای ΔΔCt-2 تعیین شد. نتایج حاصله نشان داد که اضافه نمودن مکمل های سلنیومی به جیره غذایی میش های آبستن، موجب کاهش معنی دار در میزان نسخه برداری ژن ادیپونکتین می شود که در این خصوص، عملکرد سرکوب گری نانوذره سلنیوم به مراتب برتر از سلنیت سدیم بود.