مقایسه اثربخشی آموزش تعامل والد-کودک و آموزش فرزندپروری به شیوه آدلر-درایکورس بر بهبود کیفیت رابطه والد-کودک در کودکان طلاق

کودکان طلاق در طول زندگی با آسیب های روانی و اجتماعی فراوانی مواجه می شوند و نیاز به آموزش و حمایت دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش تعامل والد- کودک و آموزش فرزندپروری به شیوه آدلر- درایکورس بر کیفیت رابطه والد- کودک، درکودکان طلاق انجام شد.

این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری مادران مطلقه مراجعه کننده به مراکز مشاوره و روان درمانی شهر مشهد در نیمه دوم سال 1396 می شد. از این میان 60 نفر همراه فرزندشان به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. گروه تعامل والد- کودک (15 جلسه) و گروه آدلر- درایکورس (10 جلسه) دریافت کردند، گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه ارزیابی رابطه والد-کودک (PCRS) در سه مرحله پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها ازتحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با بکارگیری نرم افزار SPSS-21 استفاده شد.

تحلیل واریانس چند متغیره با اندازه گیر مکرر نشان داد، آموزش به مادران در دو رویکرد تعامل والد- کودک و آدلر- درایکورس باعث بهبود کیفیت رابطه والد- کودک میگردد. همچنین اثربخشی آموزش رویکرد آدلر - درایکورس، باعث کاهش بیشتر آزردگی در رابطه والد- کودک می گردد.

نتایج نشان داد که با به کار گیری آموزش تعامل والد- کودک و آدلر- درایکورس می توان رابطه والد- کودک را بهبود بخشید و در این میان شیوه آدلر- درایکورس اثر بخشی بیشتری دارد.