کنترل حجم باقی مانده معده در بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش مراقبت های ویژه

تغذیه روده ای یکی از رایج ترین روش های تغذیه در بیماران بدحال بخش های مراقبت ویژه می باشد، که نسبت به تغذیه خارج روده ای ارزان تر و به فیزیولوژیک طبیعی بدن مشابهت بیشتری دارد. هدف از مطالعه، اهمیت کنترل حجم باقی مانده معده در بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش مراقبت ویژه می باشد.

این مقاله از نوع مروری بوده و در تدوین آن از جستجوهای اینترنتی در پایگاه های Science Direct،Google Scholar  و SID و مطالعات کتابخانه ای در کتب و مقالات علمی منتشر شده در سال های 2003 تا 2015 استفاده شده است.

تاخیر در تخلیه معده یکی از مشکلات شایع در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه می باشد که می تواند منجر به بروز آسپیراسیون و در نتیجه پنومونی ناشی از ونتیلاتور و سوء تغذیه گردد. برای ارزیابی تحمل تغذیه ای از روش های مختلفی همچون اندازه گیری حجم باقی مانده معده، شنیدن صداهای روده ای و عکس گرافی استفاده می شود که در این مقاله به راهکارهای پایش حجم باقی مانده معده پرداخته شده است.

از آنجایی که افزایش حجم باقی مانده معده می تواند نشان دهنده تاخیر در تخلیه معده باشد، لذا با کنترل و پایش آن می توان از عوارض ثانویه به تاخیر در تخلیه معده جلوگیری نمود.