بررسی دو روش جراحی واژینوپلاستی پاسرینی و آزاد سازی کامل سینوس اوروژنیتال برای هایپرپلازی مادرزادی آدرنال و آنومالی کلوآکال از نظر زیبایی، عملکرد و عوارض

هایپرپلازی مادرزادی آدرنال [Congenital Adrenal Hyperplasia (CAH)] و آنومالی کلواکال از ناهنجاری های
چالش برانگیز با تکنیک های مختلف جراحی در اصلاح می باشند؛ از جمله تکنیک قدیم پاسرینی و تکنیک جدید آزادسازی کامل سینوس اوروژنیتال [Total Urogenital sinus Mobilization (TUM)] که دانش ما نسبت به نتایج دراز مدت بیماران با ناهنجاری های نادر نیاز به افزایش دارد و ثبت عوارض بعد از عمل، تکامل روند جراحی را بهبود می بخشد. این مطالعه با هدف بررسی آثار عملکرد، زیبایی و عوارض ایجاد شده در دو روش واژینوپلاستی آزادسازی کامل سینوس اوروژنیتال (TUM) و پاسرینی انجام شده است.

 طرح مطالعه به صورت همگروهی کوهورت در بیماران مونث با دو ناهنجاری کلواکال و هایپرپلازی مادرزادی آدرنال طی 15 سال اخیر که در بیمارستان فوق تخصصی کودکان بهرامی تهران تحت جراحی با دو تکنیک پاسرینی و آزادسازی کامل سینوس اوروژنیتال قرار گرفته اند، صورت گرفته و با مراجعه به پرونده بیماران و معاینات بالینی و سیستوسکوپی قبل از عمل و معاینه زیر بیهوشی بعد از عمل، اطلاعات زیبایی و عوارض از جمله بی اختیاری ادراری و تنگی واژن و موقعیت نامناسب مدخل واژن و فیستول پیشابراه به واژن بررسی و ثبت شدند.

 41 بیمار با میانگین سنی 36/6±96/10 سال در زمان مطالعه در دو گروه 20 نفره با تکنیک قدیمی (فلپ) و 21 نفره با تکنیک جدید (آزادسازی کامل سینوس اوروژنیتال) در مطالعه شرکت داده شدند. از مجموع 41 بیمار 23 بیمار (1/56%) دچار هایپرپلازی مادرزادی آدرنال و 18 بیمار (9/43%) دچار ناهنجاری کلوآکال بودند. میانگین طول کانال مشترک هر دو گروه 87/0±5/2 سانتیمتر و متوسط سن زمان عمل گروه فلپ 29/3±7/3 سال و گروه آزادسازی کامل سینوس اوروژنیتال 99/5±54/5 سال بود. مدت متوسط پیگیری گروه فلپ 4/5±10 سال و آزادسازی کامل سینوس اوروژنیتال 23/1±8/2 سال و مدت جراحی گروه فلپ 6/0±37/3 ساعت و آزادسازی کامل سینوس اوروژنیتال 6/0±1/2 ساعت و مدت بستری گروه فلپ 39/1±4/3 روز و آزادسازی کامل سینوس اوروژنیتال 72/0±2/2 روز بوده که از این بین در مورد 3 متغیر مدت پیگیری، زمان عمل و مدت بستری بین دو تکنیک با 001/0P < تفاوت معنی دار وجود داشت. در دو مورد از عوارض شامل تنگی واژن و موقعیت نامناسب واژن بین دو گروه تفاوت معنی دار به ترتیب با 001/0P < و 007/0P = حاصل شد.

یافته های به دست آمده از مطالعه حاضر نشان دهنده بهتر بودن عمل جراحی آزادسازی کامل سینوس اوروژنیتال در نتایج حاصله و زیبایی و موقعیت مناسب واژن در مقایسه با روش پاسرینی می باشد. عوارض کمتر و مدت زمان سریعتر ترخیص از بیمارستان و مدت عمل کوتاهتر در کنار ظاهر و زیبایی بهتر در عمل جراحی آزادسازی کامل سینوس اوروژنیتال نسبت به پاسرینی از جمله ویژگی هایی است که یافته های این مطالعه موید آن می باشند.