مقایسه و ارزیابی مدل های احتمالی آرایش رفتار الاستیک خطی و غیرخطی مصالح در قشرهای روسازی آسفالتی به روش مکانیستیک- تجربی

تاکنون مدل رفتاری ثابتی  طراحی نشده است که توانایی توصیف کامل رفتار پیچیده مصالح، نظیرمصالح سنگی را در تمامی شرایط دارا باشد. لایه های روسازی های آسفالتی معمولا به دلیل ملاحظات اقتصادی از جنس های متفاوت و در ضخامت های گوناگون ساخته می شوند. در این مقاله به منظور بررسی تاثیرگذاری نوع رفتار مصالح لایه ها بر عمر روسازی های آسفالتی، 6 مدل روسازی با آرایش رفتاری متفاوت در مدل1، بستر و زیراساس الاستیک خطی و اساس الاستیک غیرخطی، در مدل2، اساس و بستر خطی و زیراساس غیرخطی، در مدل3 اساس و زیراساس خطی و بستر غیرخطی، در مدل4 اساس و زیراساس غیرخطی و بستر خطی، در مدل5 بستر و زیراساس غیرخطی و اساس خطی، در مدل6 بستر و اساس غیرخطی و زیراساس خطی با نرم افزار Kenlayer طراحی شده است. در تمامی مدل ها رفتار لایه آسفالتی، ویسکوالاستیک است. به منظور بهره مندی از شرایط اقتصادی در اجراء، هر مدل در 2 نوع مصالح درشت دانه/ ریزدانه و تغییر ضخامت لایه ها بررسی شده است. بهترین مدل در محدوده عمر 12 الی 25 سال مربوط به مدل 3و5و6 با عمرهای 18و19و24و29 سال و بدترین مربوط به مدل 1و6،4،2 در حالت ریزدانه با عمرهای 5و6و7 سال است. بنابر نوع آرایش رفتار مصالح و ضخامت لایه ها، عامل مخرب روسازی بین دو نسبت آسیب با معیار کرنش کششی افقی زیرلایه آسفالت و کرنش فشاری قائم بالای خاک بستر متغیر است. تغییر ضخامت لایه ها سبب ایجاد نتایج متفاوتی در مدل ها شده است. با افزایش ضخامت لایه زیراساس و کاهش ضخامت لایه اساس در مدل1 و 2 به ترتیب 3 و 11 سال افزایش عمر حاصل شده است که می توان طرح را از لحاظ هزینه نیز بهبود داد ولی در مدل های3و5و6، هر 2 حالت افزایش و کاهش عمر را نشان می دهد و در مدل 4 تاثیر محسوسی ایجاد نشده است.