ارزیابی کارایی زیست محیطی صنایع انرژی بر: مدل غیرشعاعی برد تنظیم شده

انرژی از یک طرف به منزله عامل محرک توسعه اقتصادی، اجتماعی تلقی می شود و از سوی دیگر موجب تولید آلاینده ها می گردد. طی سه دهه اخیر احتراق سوخت های فسیلی بزر گ ترین عامل تولید انتشار گازهای گلخانه ای بوده است. در این میان، کشور ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده و آمار وارقام بیانگر سیر صعودی مصرف انرژی در سال های اخیر و متعاقب آن میزان انتشار گازهای آلاینده می باشد. یکی از بخش های عمده مصرف کننده انرژی در ایران، صنایع انرژی بر است. لذا با توجه به میزان مصرف انرژی در بخش صنعت و انتشارآلاینده ها کارایی زیست محیطی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بر اساس اطلاعات آماری صنایع تولید سایر محصولات کانی غیرفلزی(کد 26 طبقه بندیISIC)، تولید فلزات اساسی(کد 27 طبقه بندیISIC) وتولید محصولات شیمیایی(کد24 طبقه بندیISIC) از انرژی برترین بخش های صنعتی کشور محسوب می شوند، لذا این مطالعه به بررسی کارایی زیست محیطی در این گروه از صنایع طی سال های 92-1387 با استفاده از مدل غیرشعاعی برد تنظیم شده که از مدل های مبتنی بر اسلک ها از مدل های تحلیل پوششی داده ها است و همچنین  به تفکیک عوامل ناکارایی حاصل از ستانده مطلوب و نا مطلوب می پردازد. نتایج نشان می دهد که صنایع تولید سیمان و آهک و گچ، آجر، سایر محصولات گلی و سرامیکی غیر نسوز ساختمانی و سایر محصولات کانی غیر فلزی طبقه بندی نشده از پایین ترین سطح کارایی برخوردارند. همچنین بیشترین میزان پتانسیل کاهش انتشارco2 به ترتیب در صنایع سیمان و آهک و گچ، آجر، مواد شیمیایی اساسی به جز کود و ترکیبات ازت کود شیمیایی و ترکیبات ازت و سپس سایر صنایع می باشد.