بررسی سودمندی افزاینده پایداری تفاضلی مختص شرکت بر توان پیش بینی کنندگی مدل های مقطعی پیش بینی سود

در اکثر پژوهش های پیشین، پایداری تفاضلی اجزای سود با استفاده از رویکرد مقطعی برآورد شده است. فرض اصلی در رویکرد مقطعی، برابر بودن پایداری تفاضلی اقلام تعهدی و جریان های نقدی عملیاتی در تمامی شرکت ها است، درحالی که پایداری تفاضلی اجزای سود پدیده ای مختص به شرکت است. هدف از این پژوهش بررسی سودمندی افزاینده پایداری تفاضلی اجزای سود مختص شرکت بر توان پیش بینی کنندگی مدل های مقطعی پیش بینی سود است. بدین منظور چهار مدل مقطعی پیش بینی سود شامل مدل اسلوان (1996)، مدل هو و همکاران (2012)، مدل سو (2013) و مدل لی و موهنرام (2014) مورد استفاده قرار گرفته است. به منظور آزمون فرضیه ها، داده های 165 شرکت از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی قلمرو زمانی 1380 تا 1396 به روش حذف سیستماتیک انتخاب شدند. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات و آزمون فرضیه ها از رگرسیون چندگانه و آزمون وونگ استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که پایداری تفاضلی اجزای سود مختص شرکت، منجر به افزایش توان پیش بینی کنندگی مدل های مقطعی پیش بینی سود می گردد. این یافته ها حاکی از آن است که معیارهای پایداری تفاضلی مختص به شرکت حاوی اطلاعات مفیدی برای پیش بینی سود هستند.