بررسی تاثیر مانسون بر تنوع زیستی زئوپلانکتون های سواحل شرقی چابهار (دریای مکران)

نقش و اهمیت زئوپلانکتون ها در زنجیره غذایی و هرم اکولوژیک اکوسیستم دریایی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر مانسون بر تنوع زیستی زئوپلانکتون های سواحل شرقی چابهار می باشد. نمونه برداری از سواحل شرقی چابهار با استفاده از تور مخروطی زئوپلانکتون با چشمه 100 میکرون و با دهانه 30 سانتی متر به صورت کشش افقی، در 8 ایستگاه در مناطق خلیج چابهار، بریس و رمین طی 4 فصل از تابستان 1395 تا بهار 1396 انجام گرفت. با توجه به نتایج، رده پاروپایان 66/87 درصد از جمعیت زئوپلانکتون ها را به خود اختصاص دادند. پس از رده پاروپایان، نرم تنان دوکفه ای (7/53 درصد)، سالپ سانان (6 درصد)، بیش ترین حضور و رده های پرتاران، سرطناب داران، استراکودا کم ترین حضور (در مجموع با 2/22 درصد) را در فصول مختلف نمونه برداری شامل شدند. بالاترین و پایین ترین شاخص شانون به ترتیب در فصل پاییز (3) و بهار (0/99)، بالاترین و پایین ترین شاخص غالبیت به ترتیب در فصل پاییز و زمستان (0/95) و تابستان و بهار (0/94) و بالاترین و پایین ترین شاخص یکنواختی به ترتیب در فصل پاییز و بهار (0/97) و تابستان (0/94) محاسبه شد. با توجه به نتایج حاصل از تحقیق، ساختار اجتماعات زئوپلانکتون های این منطقه تحت تاثیر تغییرات ناشی از بادهای مانسون و جریان های فراچاهنده ساحلی می باشد. چرخه تولید و نوسانات فصلی زئوپلانکتون ها بستگی به پاسخی دارد که محیط به این تغییرات می دهد. در نتیجه، هنگامی که موجودات زئوپلانکتونی در معرض اختلالات شدید (مانسون) قرار دارند، چند گونه به گونه غالب تبدیل می شوند و یکنواختی گونه ای کاهش یابند.