بررسی تاثیر استفاده از سرباره فولاد و اندودهای سطحی مختلف بر عملکرد مقاومت برشی بین لایه ای روسازی مرکب

چسبندگی لایه های روسازی مرکب، نقش بسزایی در عملکرد این نوع روسازی ها در بلندمدت ایفا می کند. چسبندگی ضعیف می تواند سبب لغزش لایه ها بر روی یکدیگر شده و خرابی هایی نظیر ترک های هلالی و خستگی زودرس را  ایجاد نماید. با توجه به اینکه سرباره بعنوان محصولی جانبی در تولید فولاد، مطرح می باشد. تحقیقات صورت گرفته در مورد تاثیر سرباره بر عملکرد بتن نشان می دهد سرباره خصوصیات مکانیکی بتن را بطور قابل ملاحظه ای افزایش می دهد. بنابراین در این پژوهش از خصوصیات اصطکاکی و دوام سرباره فولاد استفاده کرده تا بتوان زبری سطح روسازی بتنی را افزایش داده و در نهایت چسبندگی لایه های روسازی مرکب را ارتقاء داد. علاوه بر آن به منظور افزایش چسبندگی بین لایه ای روسازی مرکب اثرات اندودهای سطحی مختلف شامل قیر 16-64PG  ، قیر اصلاح شده با پودرلاستیک و زئولیت و قیر امولسیون تند شکن(CRS-1) با نرخ استفاده  3/0، 6/0، 9/0، 2/1 و 5/1 کیلوگرم بر متر مربع مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق ابتدا درصد بهینه سرباره با توجه به آزمایش های خصوصیات مکانیکی و همچنین آزمایش پاندول انگلیسی و سایش مطابق استاندارد EN 1338 انتخاب شد. سپس به منظور تعیین خصوصیات چسبندگی اندودهای سطحی از آزمایش برش مستقیم استفاده شد. نتایج بیانگر آن است که جایگزینی50 درصد سنگدانه با سرباره فولاد به لحاظ اقتصادی و خصوصیات مکانیکی و در عین حال سایش و لغزندگی عملکرد مناسبی داشته است. علاوه بر آن نتایج آزمایش مقاومت برشی روسازی مرکب نشان داد نرخ بهینه اندود سطحی بین 6/0 تا 9/0کیلوگرم بر مترمربع متغیر بوده و بستگی به نوع اندود سطحی دارد. با در نظر گرفتن مقادیر بهینه اندود سطحی، رده بندی مقاومت برشی قیرهای مختلف عبارتند از: قیر امولسیون< قیر شاهد < قیرپودرلاستیکی حاوی زئولیت.