حق برخورداری از آب و هوای سالم با تاکید بر وضعیت آب و هوایی خوزستان

حق برخورداری از آب و هوای سالم و پاک یکی از زوایای حق بر محیط زیست سالم و پایدار است که ماهیتی فردی و جمعی دارد. بر اساس این حق، هر فرد انسانی حق دسترسی به آب کافی و سالم و تنفس در هوای پاک دارد که با سلامت و بهداشت جسمی و روحی بشر پیوندی اساسی دارد و بدون آن امکان ادامه حیات که بنیادی ترین حق بشری است با خطرات جدی مواجه می شود. اسناد حقوق بشر در سطوح بین المللی، منطقه ای و ملی از حق برخورداری از آب و هوای سالم حمایت به عمل آورده است. پژوهش حاضر ضمن اشاره ای به جایگاه حق برخورداری از آب و هوای سالم در آموزه های اسلام، تلاش دارد از منظر نظام بین الملل، حقوق بشر و قواعد و مقررات حاکم بر محیط زیست جهانی و نیز قوانین محیط زیست جمهوری اسلامی ایران، این موضوع را بر وضعیت آب و هوایی استان خوزستان تطبیق دهد. در این مطالعه ضمن نشان دادن پیامدهای ناشی از وضعیت آب و هوایی غبار آلود این استان و تحت تاثیر قرار گرفتن حقوق اساسی دیگری مانند:حق بر بهداشت و سلامت، حق بر آموزش و حقوق کودکان و سالمندان، راهکارهایی برای برون رفت از این وضعیت ارایه می شود. بدین منظور مقاله حاضر در سه گفتار تنظیم می شود. در گفتار نخست به حق برخورداری از آب و هوای سالم در اسناد بین المللی حقوق بشر و اسناد محیط زیستی خواهیم پرداخت و در گفتار دوم جایگاه آب و هوا در آموزه های اسلام و قوانین محیط زیستی ایران را بررسی خواهیم کرد و در گفتار پایانی حق بر آب و هوای سالم را بر وضعیت آب و هوایی استان خوزستان تطبیق خواهیم داد.