اثربخشی آموزش مثبت نگری بر بهزیستی ذهنی، فراهیجان مثبت و توانایی خودمدیریتی زنان سالمند

سالمندان به دلایل مختلف از جمله کاهش عملکردهای جسمی از نظر روان شناختی افت می کنند، بنابراین لزوم مداخله با هدف بهبود بهزیستی ذهنی، فراهیجان مثبت و توانایی خودمدیریتی در آنان ضروری است. در نتیجه، این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی آموزش مثبت نگری بر بهزیستی ذهنی، فراهیجان مثبت و توانایی خود مدیریتی زنان سالمند انجام شد. پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه های آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش همه زنان سالمند سرای سالمندی استان تهران در سال 1398 بودند که از میان آنان 60 نفر با روش نمونه گیری در دسترس و با توجه به معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایدهی شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 75 دقیقه ای آموزش مثبت نگری دریافت کرد و گروه کنترل آموزشی ندید. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه بهزیستی ذهنی کییز و ماگیار-مو، خرده مقیاس فراهیجان مثبت میتمانسگروبر و همکاران و مقیاس توانایی خودمدیریتی شیورمانز و همکاران بودند. داده ها پس از ورود به نرم افزار SPSS نسخه 22 با روش تحلیل کوواریانس تک متغیری تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که بین گروه های آزمایش و کنترل از نظر بهزیستی ذهنی، فراهیجان مثبت و توانایی خودمدیریتی تفاوت معنی داری وجود داشت. به عبارت دیگر، آموزش مثبت نگری باعث افزایش بهزیستی ذهنی، فراهیجان مثبت و توانایی خود مدیریتی در زنان سالمند شد (001/0>P). بر این اساس توصیه می گردد که مشاوران و روان شناسان سرای سالمندی برای بهبود بهزیستی ذهنی، فراهیجان مثبت و توانایی خودمدیریتی در سالمندان از روش آموزش مثبت نگری در کنار سایر روش ها استفاده نمایند.