تاثیر سبک مدیریت و یادگیری سازمانی بر توانمند سازی کارکنان ناجا

مدیریت مهمترین عامل حیات، رشد و بالندگی در سازمان، نیازمند توانا سازی کارکنان از طریق ایجاد احساس خود باوری واحساس خود کار آمدی و افزایش ظرفیت های کاری با واگذاری اختیار و در نتیجه بهره وری و اثر بخشی در کارکنان است. یادگیری سازمانی از جمله عواملی است که مدیریت را قادر می سازد تا خود را با شتاب تغییرات محیطی هماهنگ، و با اتکا به دانش و مهارت کارکنان در زمینه استفاده از شیوه مناسب مدیریت در زمینه توانمند سازی کارکنان فعالیت کند. این مقاله به بررسی تاثیر سبکهای مدیریت و یادگیری سازمانی بر توانمند سازی کارکنان ناجا (مورد مطالعه صف و ستاد استان همدان) در سال 89 می پردازد و لزوم توانا سازی کارکنان استان را مورد نظر دارد با توجه به تدابیر و رهنمود های فرماندهی محترم ناجا که اشعارمی دارد مدیر توانا باید بتواند به امور جهت دهد و همه را همراستا سازد. تلاش می شود با اتکا به فناوری، جامعه محوری و با دانش و پژوهش، نیروی انتظامی به پلیس حرفه ای، علمی و با قدرت پیش بینی و برنامه ای منظم تبدیل شود. پژوهش از لحاظ هدف کاربردی توسعه ای و از نوع پیمایشی و داده های مورد نیاز با استفاده از ابزار پرسشنامه و به روش نمونه گیری تصادفی از بین 338 نفر از کارکنان جامعه مورد مطالعه گردآوری شده است. برای آزمون فرضیات از آزمون کولمو گروف- اسمیرنوف و نیز همگنی واریانس با آزمون لون استفاده گردیده است. نتایج پژوهش از تایید تمامی فرضیات حکایت دارد که این به معنای تاثیر قوی سبکهای مدیریتی و یادگیری سازمانی بر توانمند سازی کارکنان است.