بررسی اثرات متقابل کورتیکوسترون، استرس حاد و گیرنده های 5-HT6 سیستم سروتونرژیک بر بازتثبیت حافظه ترس در موش سفید آزمایشگاهی

مطالعات اخیر نشان داده که احتمالا فعالیت گیرنده های سروتونرژیک می تواند اثرات ناشی از گلوکوکورتیکوئیدها را در فرایندهای رفتاری تعدیل نماید. هدف این مطالعه تعیین نقش گیرنده های سروتونرژیک  (5-HT6) بر اثرات کورتیکوسترون و استرس حاد بر روند بازتثبیت حافظه  ترس در موش سفید آزمایشگاهی بود.

 در این مطالعه تجربی موش های سوری در مدل یادگیری احترازی غیر فعال آموزش داده شدند (شوک 1 میلی آمپر برای مدت 3 ثانیه).  اعمال استرس حاد (با کمک محدود کننده به مدت 10 دقیقه) یا تزریق داخل صفاقی کورتیکوسترون (3 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن) بلافاصله بعد از تست فعال سازی حافظه انجام شد. برای ارزیابی اثر متقابل از تزریق SC203575 به عنوان آگونیست گیرنده سروتونرژیک (5-HT6) و SB271046 به عنوان آنتاگونیست گیرنده سروتونرژیک (5-HT6)، 1 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن به صورت داخل صفاقی به حیوان تزریق شد. در ارزیابی باز تثبیت حافظه بلافاصله بعد از فعال سازی حافظه، حیوانات استرس یا داروها را داخل صفاقی دریافت نمودند و حافظه موش ها در طی چندین تست متوالی در طی روزهای 5، 8، 10 و 12 بعد از فعال سازی بررسی شد.

نتایج نشان داد که کورتیکوسترون یا اعمال استرس حاد به تنهایی موجب اختلال در بازتثبیت حافظه  نسبت به گروه کنترل شد. تزریق هر دو آگونیست و آنتاگونیست گیرنده سروتونرژیک،  اثرات کورتیکوسترون و استرس حاد را بر بازتثبیت حافظه مهار کرد.

یافته های این مطالعه نشان داد که گیرنده های سروتونرژیک و به ویژه 5-HT6 اثرات استرس حاد و کورتیکوسترون را بر بازتثبیت حافظه تعدیل می کنند.