اثربخشی برنامه آموزشی فرزندپروری مبتنی بر نظریه انتخاب برکیفیت رابطه مادر پسر

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه آموزشی فرزندپروری مبتنی بر نظریه انتخاب بر کیفیت رابطه مادر- پسر صورت گرفت. پژوهش در چارچوب یک طرح شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و آزمون پیگیری با گروه کنترل اجرا شد. جامعه پژوهش شامل مادران و پسران پایه هشتم و نهم مدارس باقرشهر در سال 95-96 بود. به منظور  انجام مداخلات، تعداد 40 نفر از مادران داوطلبی که فرزندانشان پس از نمونه گیری تصادفی خوشه ای در آزمون غربالگری شرکت و مشکلات رابطه ای با مادران خود را گزارش داده بودند، انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش گمارده شدند. کلیه آزمودنی ها (فرزندان) قبل و بعد از آموزش از طریق آزمون نگرش فرزند نسبت به مادر (CAMS) در سه مرحله (پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری) ارزیابی شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده گردید. نتایج نشان داد مداخله در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، در مراحل پس آزمون و آزمون پیگیری موجب کاهش نمرات مشکلات رابطه ای شد. همچنین این مطالعه نشان داد که میانگین اندازه اثر هفت جلسه آموزش دوساعته برنامه فرزندپروری مبتنی بر نظریه انتخاب بر بهبود کیفیت رابطه مادر پسر به میزان 6/24 درصد بوده است. بنابراین، آموزش فرزندپروری مبتنی بر نظریه انتخاب اثربخشی مطلوب را برای بهبود کیفیت رابطه مادر- پسر داراست.