رفتار زورگویی معلمان نسبت به دانش آموزان و بررسی شیوع آن در مدارس شهر تهران

هدف پژوهش حاضر، شناسایی انواع رفتار زورگویی معلمان و بررسی شیوع و دامنه آن در شهر تهران بود. طرح پژوهش از نوع پیمایشی و جامعه آماری آن شامل مدارس دولتی ابتدایی و متوسطه اول شهر تهران بود که نمونه گیری طبقه بندی شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه تایید و آلفای کرونباخ آن (91/0) محاسبه شد. تحلیل عاملی اکتشافی داده های 1046 دانش آموز نشان دهنده سه مولفه زورگویی فیزیکی، زورگویی کلامی و زورگویی روانی بود و تحلیل عاملی تاییدی نمایانگر برازش مطلوب آن بود. میزان انواع رفتار زورگویی کم تر از معیار و در مدارس پسرانه به ترتیب زورگویی فیزیکی، روانی و کلامی و در مدارس دخترانه زورگویی روانی، فیزیکی و کلامی مشاهده شد. دانش آموزانی که هرگز در معرض زورگویی فیزیکی، روانی و کلامی قرار نگرفته اند به ترتیب 64/81، 33/73 و 86/76 درصد بودند. زورگویی فیزیکی و کلامی نسبت به پسران شایع تر بود و همچنین زورگویی روانی الگوی مشابهی در هر دو جنس داشت. منطقه یک، کم ترین میزان انواع زورگویی و منطقه 19 بالاترین میزان زورگویی فیزیکی، منطقه 13 بالاترین میزان زورگویی روانی و منطقه 10 بالاترین میزان زورگویی کلامی را نشان داد. زورگویی روانی، در بین پایه های متفاوت الگوی مشابهی داشت؛ اما زورگویی فیزیکی در پایه هشتم بالاترین و در پایه پنجم کم ترین و زورگویی کلامی در پایه چهارم بالاترین و در پایه نهم کم ترین میزان را نشان داد.