تفکیک افسردگی مزمن از غیرمزمن براساس دو سازه بیش کنترل گری و پیوند اجتماعی

هدف مطالعه حاضر، بررسی توان این دو سازه در تفکیک افسردگی مزمن از غیرمزمن بود. نمونه مطالعه 20 نفر (15 زن، 5 مرد) بیمار افسرده مزمن، 16 نفر (14 زن، 2 مرد) بیمار افسرده غیرمزمن و 17 نفر (14 زن، 3 مرد) فرد سالم (53n=) بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. داده ها با استفاده از آزمونMANOVA  تحلیل شدند. یافته ها نشان دادند که سازه های بیش کنترل گری و پیوند اجتماعی توانستند افراد مبتلا به افسردگی مزمن، افراد مبتلا به افسردگی غیرمزمن و افراد سالم را از یکدیگر تفکیک کنند؛ با این حال، در بررسی هریک از متغیرها به صورت جداگانه، دوسوگرایی در ابراز هیجان موفق به تفکیک بیماران افسرده مزمن از بیماران افسرده غیرمزمن نشد و نیاز شخصی به ساختار نیز نتوانست هیچ یک از سه گروه یادشده را از یکدیگر تفکیک کند. تلویحات مربوط به یافته ها، مورد بحث قرار گرفته است. همچنین بررسی ها نشان می دهد، جنبه های آسیب شناختی خاصی که افسردگی مزمن را از افسردگی غیرمزمن جدا می کند، تاحدود بسیاری ناشناخته باقی مانده است. لینچ در نظریه آسیب شناسی خود، دو سازه بیش کنترل گری و پیوند اجتماعی را معرفی کرده است. وی معتقد است، علاوه بر تبیین افسردگی، مزمن و مقاوم به درمان شدن آن را نیز تبیین می کنند.