ارائه الگوئی مناسب در راستای ارتقاء جایگاه زنجیره تامین دریائی ایران با تمرکز بر اصول توسعه پایدار با استفاده از تکنیک معادلات ساختاری

امروزه درخواست های زیادی از طرف ذی نفعان گوناگون به شرکت ها ارائه می شود تا همواره کارکردها و وظایف خود را از منظر مسائل مهمی مانند زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و حاکمیتی مورد بررسی یا بازنگری قرار دهند. در واقع مفهوم توسعه پایدار راهبردی نیز به این نوع موضوعات و مسائل اشاره دارد و سعی دارد تا با ارائه راهکارها و تکنیک هایی در راستای ارتقاء عملکرد صنعت حمل و نقل دریایی کشور گام بردارد. هدف اصلی این پژوهش، ارائه چارچوبی فراگیر از دیدگاه مولفه توسعه پایدار راهبردی صنعت در حمل و نقل دریائی کشور با درنظرگرفتن مولفه های کلیدی دیگری مانند مانند تقاضاهای ذی نفعان و عملکرد زنجیره تامین دریائی می باشد.  
روش گردآوری داده های این پژوهش بصورت کتابخانه ای - میدانی است بدین صورت که پس از شناسائی سنجه های گوناگون این سه مولفه اصلی، سنجه های بدست آمده بکمک تکنیک دلفی مورد جرح وتعدیل می گیرند. سپس پرسشنامه ای براساس طیف پنج گزینه ای لیکرت طراحی و بین نمونه آماری(351 نفر از مدیران عامل یا یکی از اعضای هیئت مدیره سازمان های تعیین شده در جامعه آماری که براساس نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده اند) توزیع می گردد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از تکنیک معادلات ساختاری و تحلیل مسیر استفاده می شود. درپایان الگوئی مناسب برای تبیین رابطه بین سه مولفه اصلی تشکیل دهنده مدل مفهومی در این صنعت ارائه می شود بگونه ای که براساس آن تقاضاهای ذی نفعان بطور مستقیم و غیرمستقیم(بواسطه نقش توسعه پایدار راهبردی) با مفهوم ارتقاء عملکرد زنجیره تامین دریائی رابطه معنی داری دارد.