بررسی رابطه کمال گرایی و عملکرد تحصیلی: نقش میانجی خودنظم بخشی و خودکارآمدی تحصیلی

مطالعات مختلف درباره ارتباط کمال گرایی و عملکرد تحصیلی نتایج ناهماهنگی را گزارش کرده اند. با این وجود، کمال گرایی می تواند از طریق تاثیرگذاری بر باورهای توانمندی تحصیلی و نیز راهبردهای یادگیری خودنظم بخشی بر عملکرد تحصیلی تاثیر بگذارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجی خودنظم بخشی و خودکارآمدی تحصیلی در رابطه بین کمال گرایی و عملکرد تحصیلی دانشجویان انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانشجویان دانشگاه بجنورد بود که با روش نمونه گیری خوشه ای، نمونه ای به حجم 351 نفر انتخاب گردید. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه کمال گرایی اهواز (1378)، پرسشنامه خودنظم بخشی بوفارد (1995)، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مک ایلروی و بانتینگ (2002) بود و برای اندازه گیری عملکرد تحصیلی از معدل دانشجویان استفاده شد. داده های جمع آوری شده از طریق الگویابی معادلات ساختاری و با استفاده از روش حداقل مجذورات جزئی (PLS-SEM) تحلیل شد. نتایج نشان داد که کمال گرایی به طور غیرمستقیم و از طریق متغیرهای خودکارآمدی تحصیلی و خودنظم بخشی بر عملکرد تحصیلی اثر معنی داری داشت. مدل پیشنهادی دارای شاخص های برازش مناسبی بود. مداخلات روان شناختی بر کمال گرایی می تواند تاثیرات مثبتی بر عملکرد تحصیلی داشته باشد.