نقش میانجی گر هیجان های تحصیلی در رابطه بین محیط یادگیری سازنده گرا و شایستگی تحصیلی در دختران دوره دوم متوسطه شهر تهران

هدف این پژوهش تعیین نقش میانجی گر هیجان های تحصیلی در رابطه بین محیط یادگیری سازاگرا و شایستگی تحصیلی در دانش آموزان دختر بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی و جامعه شامل دانش آموزان دختر دبیرستانی شهر تهران در سال تحصیلی 1396-1395 بود. 450 دانش آموز دختر به روش تصادفی خوشه ای  انتخاب و نظرسنج محیط یادگیری سازاگرای تیلور و همکاران (1995)، مقیاس ارزیابی شایستگی تحصیلی دیپرنا و الیوت (1999) و پرسشنامه هیجان های تحصیلی پکران، گوئتز و فرینزل (2005) را تکمیل کردند. داده ها با روش مدل یابی معادله های ساختاری تحلیل شدند. شاخص های برازش، برازندگی مطلوب مدل با داده های گردآوری شده را نشان دادند. در مجموع هیجان تحصیلی مثبت و منفی و محیط یادگیری سازاگرا توانستند 54 درصد از واریانس شایستگی تحصیلی را تبیین کنند. همچنین یافته ها نشان دادند که اثر مستقیم محیط یادگیری سازاگرا بر شایستگی تحصیلی مثبت و معنادار (01/0P<) و اثر مستقیم هیجان تحصیلی منفی بر شایستگی تحصیلی منفی معنادار و اثر مستقیم هیجان تحصیلی مثبت بر شایستگی تحصیلی مثبت و معنادار است (01/0P<). همچنین نتایج نشان داد که اثر غیرمستقیم محیط یادگیری سازاگرا بر شایستگی تحصیلی با میانجی گری هر دو  بعد منفی و مثبت هیجان تحصیلی معنادار است (01/0P<).