انطباق و اعتباریابی ابزار اندازه گیری مهارت حل مسئله بین فردی در کودکان 4 تا 6 سال

هدف از پژوهش حاضر انطباق و اعتباریابی مقیاسی جهت سنجش معتبر و پایای مهارت حل مسئله در کودکان 4 تا 6 ساله است. این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و جامعه آماری آن را تمامی کودکان 4 تا 6 ساله در مهدهای کودک منطقه  6 تهران تشکیل داده اند. گروه نمونه در مجموع شامل 271 کودک 4 تا 6 ساله بود. روش نمونه گیری، نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای بود. پایایی آزمون از روش بازآزمایی و اعتبار آزمون از طریق اعتبار افتراقی، اعتبار ملاکی و اعتبار سازه بررسی شد.بر اساس نتایج حاصل می توان نتیجه گرفت که ابزار موردنظر از ویژگی های روانسنجی مناسبی برخوردار است. در بحث پایایی آزمون ضرایب همبستگی نمرات آزمون در دو مرحله بین 71/0 تا 96/0 بدست آمد. شواهد اعتبار افتراقی مبتنی بر تفاوت گروه کودکان بهنجار با کودکان دارای مشکلات رفتاری و مقایسه نیمرخ این دو بر اساس نمرات مربوط به پاسخ های گروه همسالان و مادران بود. اعتبار ملاکی از طریق گزارش معلمان و اعتبار سازه بر اساس روابط بین نمرات حاصل از آزمون بررسی گردید. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد، کودکان دارای مشکلات رفتاری در حل مسائل خود بیشتر راه حل هایی را انتخاب می کنند که با اعمال قدرت فیزیکی یا کلامی همراه است. میانگین نمرات کودکان بهنجار در مولفه پاسخ های راه حل طبقات غیرمرتبط و شکل مبدل در موقعیت های مرتبط با مادر در مقایسه با کودکان دارای مشکلات رفتاری بالاتر است. این در حالی است که پاسخ های تکراری دو گروه تفاوت معناداری را نشان نداده اند. در این بخش از یافته ها این موضوع اهمیت دارد که در مشکلات کودک با مادر، کودکان عادی راه حل های بیشتری نسبت به کودکان دارای مشکلات رفتاری ارائه داده اند و از طبقات متنوع تری در ارائه راه حل استفاده کرده اند.به طور کلی، مقایسه نیمرخ دو گروه کودکان بهنجار با کودکان دارای مشکلات رفتاری نشان داد نیمرخ میانگین های دو گروه در سطح کمتر از 05/0 تفاوت معناداری از هم دارند. دختران گروه نمونه در پاسخ های مربوط به مولفه های بدون اعمال قدرت و مرتبط، میانگین بالاتر و در پاسخ های مربوط به دیگر مولفه های با اعمال قدرت و غیرمرتبط میانگین کمتری را نسبت به پسران کسب کرده اند. این بدین معنی است که دختران نسبت به پسران در مجموع راه حل های با اعمال قدرت کمتری ارائه می دهند.