بررسی سطح، الگو و تعیین کننده های مهاجرپذیری در محله های شهر تهران طی سال های 1389 تا 1390

مهاجرت اغلب تصمیمی عقلانی است و با ارزیابی و مقایسه شرایط مبدا و مقصد صورت می پذیرد. بر این اساس می توان گفت مهاجرت پدیده ای است که به شدت تحت تاثیر اوضاع واحوال اقتصادی و اجتماعی قرار می گیرد. باتوجه به اینکه شهر تهران، در مقایسه با سایر مناطق کشور، از شرایط اجتماعی و اقتصادی مناسب تری بهره مند است، این شهر به یکی از کانون های اصلی جذب جمعیت تبدیل شده است، اما باتوجه به ویژگی های مختلف اجتماعی- اقتصادی مناطق و محله های شهر تهران، میزان جذب جمعیت مهاجر در هریک از محله های این شهر متفاوت است. در این راستا هدف ما در این پژوهش بررسی مهاجرت های صورت گرفته به محله های شهر تهران و میزان تعیین کنندگی وضعیت اجتماعی- اقتصادی، رفاهی و جمعیتی محله در جذب مهاجران بوده است. در این پژوهش از تحلیل ثانویه داده های سرشماری 1390 در سطح حوزه آماری استفاده شده است. این داده ها با استفاده از نرم افزارهای Arc GIS و Spss مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج توصیفی تحقیق نشان داد که میزان و الگوی جنسیتی مهاجرپذیری در محله های شهر تهران متفاوت است. پس ازآن نتایج تحلیل دومتغیره پژوهش وجود رابطه معنادار میان ویژگی های اجتماعی، اقتصادی و رفاهی محله و میزان مهاجرپذیری را تایید کرد. در مدل نهایی تحلیل چند متغیره تحقیق، مجموع متغیرهای واردشده توانستند بیش از 64 درصد از واریانس میزان مهاجرپذیری محله های شهر تهران را تبیین کنند. نتایج حاکی از آن است که مالکیت مسکن، میزان تحصیلات عالی، و قیمت مسکن مهم ترین تعیین کننده های مهاجرپذیری در محله های شهر تهران بوده و نقش تاثیرگذاری در جذب مهاجران به محله های مختلف این شهر داشته اند.