پیشگویی غیرورزشی آمادگی قلبی تنفسی ایرانیان و بررسی مولفه های تاثیرگذار در جامعه: یک مطالعه ی تحلیلی (مورد -شاهدی)

در جوامع بزرگ، آمادگی قلبی تنفسی (CRF) از مدل های روش های غیر ورزشی با حداقل زمان و هزینه برآورد می شود. در این مطالعه ما به ارائه ی معادلات غیرورزشی برای پیشگویی CRF می پردازیم و و تاثیر مولفه های محیطی اجتماعی را بر آن بررسی می کنیم.

2490 زن و مرد رده ی سنی 65-25 سال از شهرهای مختلف ایران در این مطالعه شرکت کردند. VO2max، به عنوان شاخص استاندارد طلایی بررسی CRF، از طریق تست های ورزشی راکپورت و بروس (10% از هر رده ی سنی و هر جنس) اندازه گیری شد. سه معادله ی غیر ورزشی، VO2maxStep، VO2maxIPAQ-s و VO2maxIPAQ-l از طریق رگرسیون خطی مدل stepwise تعیین شد. متغیرهای تخمین این مدل ها شامل: فعالیت بدنی (PA) (تعیین شده از طریق گام سنج و فرم کوتاه و بلند پرسشنامه ی بینالمللی سطح فعالیت بدنی)، شاخص توده ی بدن (BMI)، نسبت کمر به لگن (WHR)، شاخص چاقی بدن (BAI)، سن، جنس و VO2maxROC بودند. برای مقایسه ی مقادیر VO2max اندازه گیری شده و تخمین زده شده بر اساس سن، جنس، سطح تحصیلات و شهر محل سکونت افراد از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری، تست بونفرونی استفاده شد.

ارتباط معناداری بین مقادیر VO2max اندازه گیری شده و تخمین زده شده وجود دارد (05/0p=) (VO2maxIPAQ-l: 671/0= R2adj و 381/4= SEE ، VO2maxStep: 543/0= R2adj و 331/5=SEE، VO2maxIPAQ-s: 621/0= R2adj و 823/4=SEE). همچنین تفاوت معناداری بین مقادیر VO2max در زنان و مردان رده های سنی مختلف در شهرهای مختلف وجود دارد (05/0p=).

نتایج این مطالعه نشان می دهد که مدل های تخمین VO2max با تعداد گام، فرم کوتاه و بلند پرسشنامه بین المللی سطح فعالیت بدنی (IPAQ) می توانند به عنوان مدل های غیر ورزشی تخمین VO2max در جامعه ی ایرانی مورد استفاده قرار گیرد. همچنین عوامل محیطی اجتماعی نیز به عنوان مولفه های موثر در تعیین سطح فعالیت بدنی (PA) و سطوح CRF در این جامعه در نظر گرفته می شوند.