اثر دانه جو پرتوتابی شده با بیم الکترون بر گرانروی، جمعیت باکتریایی، فعالیت آنزیمی و هیستومورفومتری روده جوجه‏ های گوشتی

این آزمایش به منظور بررسی اثر دانه ی جو پرتوتابی شده با بیم الکترون در دوز 40 کیلوگری بر گرانروی، جمعیت باکتریایی، فعالیت آنزیمی و هیستومورفومتری روده ی جوجه‏های گوشتی انجام شد.  جیره‏های آزمایشی شامل سطوح 25 و 50 درصد دانه ی جو (به صورت خام و پرتوتابی) و جیره ی شاهد بر پایه ی ذرت و کنجاله ی سویا (بدون جو و پرتو) که مجموعا شامل 5 تیمار و چهار تکرار و تعداد 12 قطعه پرنده در هر تکرار به مدت 42 روز در قالب طرح کاملا تصادفی به اجرا درآمد.  با افزایش سطح دانه ی جو به 50 درصد (خام و پرتوتابی) گرانروی محتویات ایلئوم افزایش معنی‏داری نسبت به سایر تیمارها نشان داد.  پرتوتابی سبب کاهش گرانروی ایلئوم در جیره ی 50 درصد دانه ی جو شد.  با افزایش سطح دانه ی جو در جیره، pH محتویات ایلئوم کاهش معنی‏داری نشان داد اما پرتوتابی تاثیر معنی‏داری بر pH نشان نداد.  اثر تیمارهای آزمایشی بر جمعیت باکتریایی سکوم (کلی‏فرم، اشریشیا کلی و کل هوازی) معنی‏دار نبود.  اما با افزایش سطح دانه ی جو خام به 50 درصد جمعیت لاکتوباسیل کاهش معنی‏داری نسبت به جیره ی 25 درصد جو پرتوتابی و شاهد نشان داد.  فعالیت آنزیمی پانکراس و محتویات ژژنوم (آمیلاز و پروتئاز) بین تیمارهای آزمایشی معنی‏دار نبود.  فعالیت آنزیم لیپاز در بافت پانکراس با افزایش سطح دانه ی جو به 50 درصد (خام و پرتوتابی) افزایش معنی‏داری نسبت به سایر تیمارها نشان داد.  تیمارهای آزمایشی بر خصوصیات هیستومورفومتری دئودنوم و ژژنوم شامل ارتفاع و قطر کرک، عمق و ضخامت کریپت، نسبت ارتفاع کرک به عمق کریپت، تعداد سلول‏های جامی شکل در بافت پوششی و کریپت، ضخامت بافت پوششی، ضخامت طبقه ی عضلانی و ضخامت کل دیواره تاثیر معنی‏داری نشان نداد.  نتایج این آزمایش نشان داد که پرتوتابی باعث کاهش معنی‏دار گرانروی در سطح 50 درصد دانه ی جو گردید اما اثر معنی‏داری بر pH، جمعیت میکروبی، فعالیت آنزیمی و هیستومورفومتری دئودنوم و ژژنوم نشان نداد.