طراحی مدل ساختاری-تفسیری کاهش آوای سازمانی نیروی انتظامی براساس رویکرد فراترکیب

ابراز نظر و ایده جزء جدانشدنی و ضروری تصمیم هایی است که افراد در محیط های کاری می گیرند، اما نکته ی قابل تامل این است که تاچه اندازه می توان از این توانمندی ها به بهترین شکل ممکن استفاده نمود. درواقع یکی از معضلات بسیاری از سازمان های امروزی، کاهش مشارکت افراد در تصمیم گیری های سازمانی بدلیل بی توجهی به آوای سازمانی می باشد. هدف این پژوهش، طراحی مدل ساختاری-تفسیری کاهش آوای سازمانی نیروی انتظامی براساس رویکرد فراترکیب در مورد کارکنان نیروی انتظامی استان گلستان می باشد.

در این پژوهش در بخش کیفی تعداد 15 متخصص منابع انسانی از دانشگاه های نظامی و دانشگاه های غیرنظامی مشارکت داشتند و در بخش کمی تعداد 104 نفر از کارکنان نیروی انتظامی استان گلستان از طریق نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و براساس پرسشنامه ماتریسی برای تحلیل ساختاری-تفسیری مورد بررسی قرار گرفتند.

نتایج در بخش کیفی نشان داد، سه مولفه اصلی عوامل فردی، عوامل سازمانی و عوامل مدیریتی به عنوان سه عامل اصلی کاهش آوای کارکنان در قالب 16 مولفه فرعی شناسایی و براساس تحلیل دلفی بررسی شدند که در نهایت 10 مولفه فرعی تایید شد. در بخش کمی مشخص شد، دو مولفه فرعی استراتژی های سازمانی و بی عدالتی در ساختارهای سازمانی به عنوان اثرگذارترین مولفه های فرعی علل سازمانی کاهنده آوای سازمانی تعیین شدند و کم اثرترین عامل مربوط به عدم اعتماد به نفس به عنوان عامل فردی کاهش آوای سازمانی مشخص گردید.

نتایج این پژوهش نشان داد بی توجهی به استراتژی های سازمانی در ابعاد مختلف همچون منابع انسانی و وجود بی عدالتی در سازمان باعث کاهش آوای سازمانی کارکنان می شود.