ابهام پذیری، باورهای زبان آموزان، سبک های یادگیری زبان و مهارت شنیداری دانشجویان ایرانی زبان انگلیسی

هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه بین ابهام پذیری، باورها ، سبک های یادگیری زبان و مهارت شنیداری دانشجویان سال آخر کارشناسی زبان انگلیسی دانشگاه های ایران بود. برای تحقق این هدف، 487 دانشجوی سال آخر کارشناسی زبان انگلیسی از دانشگاه های مختلف ایران با پاسخ به پرسشنامه های باورهای یادگیری زبان هرویتز (1987)، پرسشنامه اولویت ادراکی سبک های یادگیری زبان رید (1987)، پرسشنامه ابهام پذیری زبان دوم الی (1995) و یک آزمون مهارت شنیداری انتخاب شده از قسمت شنیداری کتاب آیلتس (جیکمن و مک دوول، 1997) ، در مطالعه حاضر شرکت کردند. نتایج حاصله از شش همبستگی پیرسون نشان داد که رابطه مثبت و معناداری بین الف) باورهای زبان آموزان و مهارت شنیداری، ب) سبک های یادگیری زبان و مهارت شنیداری، و ج) ابهام پذیری و مهارت شنیداری دانشجویان زبان انگلیسی دانشگاه های ایران وجود داشت. علاوه بر آن، نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که ابهام پذیری پیش بینی کننده قوی تری برای مهارت شنیداری دانشجویان است. یافته های مطالعه می تواند برای سیاست گذاران آموزش زبان، طراحان سرفصل های درسی و مدرسان زبان انگلیسی در جهت افزایش ابهام پذیری زبان آموزان، تغییر باورهای ناصحیح و همچنین یافتن سبک های یادگیری مناسب کمک کند.