بررسی میزان رضایتمندی بیماران از ارتباط پزشک و بیمار و عوامل موثر بر آن، در مراجعان سرپایی بیمارستان های شهر تهران

ارتباط پزشک با بیمار، اساس فعالیت خوب پزشکی و باعث رضایتمندی بیمار و به تبع آن، افزایش پیروی او از درمان های تجویزشده است و به ارتقای سلامتی می انجامد. درباره ی رضایتمندی بیماران از ارتباط پزشک با آن ها، در ایران مطالعاتی محدود صورت گرفته است. امید می رود این مطالعه که هدف آن بررسی میزان رضایتمندی بیماران از ارتباط پزشک با بیمار است، اطلاعاتی مفید را برای تصمیم گیران قلمرو خدمات سلامت فراهم آورد. در این پژوهش کاربردی میدانی، با طرح 22 سوال، میزان رضایتمندی مراجعان به درمانگاه های سرپایی بیمارستان های منتخب شهر تهران سنجیده شد. این کار، پس از شرح روش و هدف مطالعه برای مراجعان و با رضایت شخصی آن ها انجام گرفت. در مجموع، از 1200 بیمار بررسی شده، میزان رضایتمندی بیماران از ارتباط پزشک با بیمار، به ترتیب اولویت، متوسط (4/63 درصد)، زیاد (1/15 درصد)، کم (4/14 درصد)، بسیار زیاد (7/4 درصد) و بسیار کم (5/2 درصد) بود. میانگین رضایتمندی بیماران 99/13±35/76، حداکثر رضایتمندی آنان 110 و حداقل آن 30 بود. ارتباط آماری معنی داری بین رضایتمندی بیماران، با ویژگی های دموگرافیک آن ها و ویژگی های دموگرافیک پزشکان وجود داشت. ویژگی های دموگرافیک بیماران شامل جنس، گروه سنی، تاهل و شغل بود و ویژگی های دموگرافیک پزشکان عبارت بود از: سن و جنس و به موقع آمدن پزشک و رفتار خوب منشی. براساس یافته های این مطالعه، میزان رضایتمندی بیماران از ارتباط پزشک با بیمار، در مجموع، «متوسط» است که خیلی مطلوب نیست. با توجه به نقش مهم مهارت های ارتباطی در رضایتمندی بیماران، لازم است آموزش و ارزیابی این مهارت ها، به طور جدی، در برنامه ی آموزشی دانشجویان گروه پزشکی و آموزش مدون و مداوم پزشکان و کادر پزشکی گنجانده شود.