معرفی جایگزین هایی برای شیوه تفکر در حسابداری: «رویکرد انتقادی» و «تفکر بینابینی»

رویکرد هنجاری (دستوری) مدت ها بعنوان رویکرد قالب در پژوهش های حسابداری مورد استفاده قرار می گرفت. در این رویکرد، یک مجموعه اهداف بزرگ و کلی برای حسابداری، تعریف شده و بر آن اساس مجموعه ای از بایدها و نبایدها تدوین و ارائه می شد که در مرحله عمل، لزوما قابلیت کاربرد نداشت. تقریبا از دهه 1970 در پژوهش های حسابداری، یک تغییر جهت به سمت رویکرد اثباتی (توصیفی) ایجاد شد. هدف از این تغییر جهت این بود که یک تئوری توصیفی در حسابداری شکل بگیرد که توانایی تبیین و پیشی بینی نحوه عمل حسابداران، مدیران و کلیه افراد مرتبط با شرکت ها را داشته باشد. در همین راستا واتس و زیمرمن در سال 1986 تئوری اثباتی حسابداری را ارائه دادند. در حال حاضر عمده پژوهش های تجربی در رشته حسابداری، با رویکرد اثباتی در حال انجام است. به این رویکرد، انتقاداتی وارد شده و جایگزین هایی نیز برای آن پیشنهاد شده است. لافلین (1995) یکی از متفکران حسابداری است که با تکیه بر «نظریه انتقاد» الگویی را برای پژوهش های تجربی حسابداری ارائه داده است که به «تفکر بینابینی» مشهور است. مقاله ی حاضر قصد دارد ضمن مرور اجمالی رویکردهای هنجاری و اثباتی در حسابداری، به معرفی «نظریه انتقاد» و «تفکر بینابینی» پرداخته و پس از بررسی ویژگی های آنها، به توضیح جایگاه و نقش این دو در پژوهش های تجربی حسابداری بپردازد.