نظریه برنامه ریزی بازاندیشی وجنبه عملی آن: پرتویی از نور برچشم اندازهای برنامه ریزی یکپارچه جهت مقابله با واقعیات پیچیده شهری

در سراسر نیم قرن گذشته، تقاضای مداوم وروبه رشدی ازگسترش رویکردهای یکپارچه ترجهت برنامه ریزی بعنوان روشی برای مقابله با مشکلات شدیدا پیچیده وحادشهری وجودداشته است.باآگاهی ازاین نیاز،این مقاله با ارائه توجیهی برای چنین رویکرد برنامه ریزی،جنبه های مشکل آفرین فعالیت های برنامه ریزی حال حاضر را مورد بحث قرار می دهد و بر دروس کلیدی و موارد مشابه آنها از تجربیات گذشته در مورده ایده درک برنامه ریزی، عقلانیت در برنامه ریزی ونقش قدرت وسیاست در برنامه ریزی و اجرای برنامه رامورد تاکیدقرار می دهد.بابخاطر داشتن بحث ها ومناظرهای اخیردرمورد نظریه برنامه ریزی، این مقاله علاوه برآن دستورکاری رابرای ساخت یک رویکرد ترکیبی جدید در برنامه ریزی ارائه می کند، مسائل عمده ای که نظریه پردازان برنامه ریزی احتیاج دارند تا به آن ها از نظر یکپارچه سازی عملکردی بپردازند را مورد بحث قرارمی دهد،به مقوله فرآیندهای تصمیم گیری در برنامه ریزی، و چالش های سیاسی و سازمانی برای چنین رویکردهای برنامه ریزی یکپارچه نیز می پردازد.مجموعه ای از برنامه های پیشنهادی را برای درمان این چالش ها ارائه می کند.مدل برنامه ریزی پایدار تطبیقی پیشنهاد شده است و به تفصیل بعنوان یک چهارچوب هنجاری فراگیر موثر برای توسعه یک رویکرد یکپارچه برنامه ریزی مشخص شده است که سازماندهی رابرای این زمینه فراهم می آورد و متخصصان را برای درک نقششان بعنوان تصمیم گیرندگان اثرگذار راهنمایی می کند.سهم مهم این مقاله تکیه اش بر مفهوم رایج پایداری به تنهایی نیست بلکه رویکرد منحصر و دشوارش از این خواهد بود که چگونه باید بعنوان روشی برای حرکت به سمت جلوبا برنامه ریزی وسیاست گذاری مورد استفاده قرارگیردتادرنهایت یک شهرسازی بهتر را ارتقاء دهد.