اثر کودهای زیستی و شیمیایی بر عملکرد و برخی ویژگی های بیودیزل تولیدی از گیاه کاملینا (Camelina sativa L)

کاملینا (Camelina sativa L) از خانواده براسیکاسه، گیاه دانه روغنی جدید، دارای ویژگی های زراعی مطلوب، سازگار به شرایط آب و هوایی معتدل و به عنوان ماده اولیه تولید بیودیزل می باشد. به منظور بررسی اثر کود زیستی و کود شیمیایی بر عملکرد و برخی ویژگی های بیودیزل تولیدی از کاملینا، پژوهشی مزرعه ای در سه تکرار در سال زراعی 1395 در مزرعه ای واقع در کازرون و به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی اجرا شد. تیمارها شامل کود زیستی بارور2 حاوی باکتری افزایش دهنده حلالیت فسفات (باکتریPseudomonas putida Strain 13P وStrain 5P agglomerans Pantoea) به عنوان عامل اول در 2 سطح (مصرف و عدم مصرف) و کود شیمیایی به عنوان عامل دوم شامل تیمارهای شاهد، کودهای نیتروژن، فسفر، گوگرد به تنهایی و دو مقدار در حد توصیه شده (به ترتیب 200، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار) و 30 درصد کمتر از حد توصیه شده بودند. با ایجاد شرایط تغذیه ای برای گیاه کاملینا، عملکرد دانه، درصد روغن، عملکرد روغن و پروتئین دانه و همچنین صفات بیودیزل شامل: چگالی، عدد یدی و عدد صابونی و درصد گوگرد مطالعه شدند. نتایج نشان داد که عملکرد دانه و عملکرد روغن در تیمار نیتروژن+فسفر+گوگرد با مصرف کودزیستی بیش از سایر تیمارها بوده است. تیمارکودهای شیمیایی گوگرددار در حد مطلوب بدون مصرف کود زیستی و تیمار نیتروژن+فسفر+گوگرد بدون مصرف کود زیستی به ترتیب بیشترین افزایش درصد روغن و پروتئین دانه را داشته اند. بیشترین چگالی، عدد یدی و عدد صابونی و گوگرد (به ترتیب 9248/0 کیلوگرم بر مترمکعب، 94/26 میلی گرم ید بر 100 گرم روغن و 1/227 میلی گرم هیدروکسید سدیم بر گرم روغن و 027/0 درصد وزنی) در بیودیزل تولیدی تحت تیمارهای نیتروژن و فسفر و نیز تیمار کودزیستی و گوگرد در حد مطلوب و تیمار نیتروژن+گوگرد و فسفر در حد مطلوب بدون مصرف کود زیستی، به دست آمد در مجموع نتایج پژوهش نشان داد که کاربرد کودهای زیستی به همراه کودهای شیمیایی باعث بهبود ویژگی های روغن و بیودیزل تولیدی از دانه کاملینا می شود.