بررسی تاثیر طب فشاری بر تهوع و استفراغ حین و بعد از عمل سزارین تحت بی حسی نخاعی

تهوع و استفراغ به طور مکرر در حین و بعد از بی حسی نخاعی رخ می دهد. داروهای ضدتهوع و استفراغ میزان آن را کاهش می دهند ولی دارای عوارض جانبی بالقوه هستند. طب فشاری یک شیوه غیرتهاجمی و غیر دارویی است که برخی از محققین آن را برای درمان تهوع و استفراغ بعد از عمل پیشنهاد کرده اند. پژوهش حاضر یک کارآزمائی بالینی با هدف تعیین تاثیر طب فشاری بر تهوع و استفراغ بعد از عمل سزارین تحت بی حسی نخاعی در زنان مراجعه کننده به بیمارستان رازی اهواز سال 1379 می باشد. در این پژوهش 100 زن باردار مراجعه کننده جهت ختم حاملگی به شیوه سزارین تحت بی حسی نخاعی (که واجد شرایط مورد نظر در پژوهش بودند) انتخاب و در گروه طب فشاری و شاهد به صورت تصادفی قرار گرفتند. (هر گروه 50 نفر). بیماران در محدوده سنی 35-18 سال با حاملگی ترم و تک قلو بوده و تحت برش رحمی و شکمی عرضی و بی حسی با 50-35 میلی گرم لیدوکائین 5 درصد و 35-25 میلی گرم پتیدین قرار گرفتند. نمونه های مورد پژوهش از نظر قد، شاخص توده بدنی، میزان تحصیلات، تعداد حاملگی، سن حاملگی، علت سزارین، سابقه تهوع و استفراغ در بارداری فعلی با یکدیگر همگون انتخاب شده بودند. در گروه طب فشاری 15 دقیقه قبل از القای بی حسی، باند طب فشاری بر روی نقطه P6 بر روی هر دست قرار داده شد. گروه شاهد هیچ دارو یا باندی را به صورت پروفیلاکسی دریافت نکردند. کلیه واحدهای پژوهش در طی دوره عمل و 2 ساعت بعد از آن از نظر بروز و شدت و زمان وقوع تهوع و استفراغ و نیاز به داروهای ضدتهوع و استفراغ بررسی شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که بین وقوع تهوع حین عمل در دو گروه اختلاف آماری معنی دار وجود ندارد (P<0.11) اما طب فشاری قادر به کاهش وقوع استفراغ حین عمل، کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل، کاهش شدت تهوع و استفراغ حین و بعد از عمل بوده است. به علاوه طب فشاری نیاز به دریافت داروهای ضد تهوع و استفراغ در دوره حین و بعد از عمل را کاهش داده (P<0.05) وقادر به تاخیر انداختن وقوع تهوع حین عمل بود (P<0.05). بنابراین می توان از طب فشاری به عنوان یک روش موثر غیردارویی برای کاهش تهوع و استفراغ ناشی از بی حسی نخاعی استفاده کرد.