نقشه سازی شدت فعالیت های صیادی در سطح رویشگاه های مانگرو: پیش نیازی جهت اجرای فرآیند ارزیابی آسیب پذیری

به طور کلی، فعالیت های صیادی با بر هم زدن فرآیند رسوب گزاری و جریانات امواج، کاهش سطح تنوع زیستی و وارد نمودن آلاینده های نفتی به محیط مانگروها یکی از مهمترین آشفتگی های محیطی موثر در افزایش آسیب پذیری این اکوسیستم ها محسوب می شود. از این رو بررسی و نقشه سازی شدت انجام فعالیت های صیادی در سطح رویشگاه های مانگرو نقش مهمی در اجرای فرآیند ارزیابی آسیب پذیری و ارائه راهکارهای مدیریتی و توانمندسازی این اکوسیستم ها جهت به حداقل رساندن و جبران خسارت های ناشی از وقوع مخاطرات محیطی ایفا می کند. لذا هدف این مطالعه بررسی، نقشه سازی و تعیین شدت فعالیت های صیادی در رویشگاه های مانگرو استان هرمزگان بود. بدین منظور، با نقشه سازی گستره رویشگاه های مانگرو، ترسیم 598 سلول شبکه با ابعاد 4×4 کیلومتر در سطح آبهای ناحیه کرانه در بر گیرنده مانگروها و نیز تهیه داده های مربوط به موقعیت جغرافیایی و تعداد شناورهای موجود در بنادر صیادی استان هرمزگان، نقشه شدت انجام فعالیت های صیادی به تفکیک رویشگاه های خمیر، قشم، تیاب، سیریک و جاسک تهیه شد. نتایج نشان داد که بر اساس پراکنش جغرفیایی و تعداد شناورهای موجود در بنادر صیادی استان هرمزگان، شدت فعالیت های صیادی در سطح رویشگاه های مانگرو این استان بدین ترتیب است: رویشگاه خمیر> رویشگاه قشم > رویشگاه تیاب > رویشگاه جاسک>رویشگاه سیریک. نتایج این مطالعه می تواند به عنوان یکی از پیش نیازهای ارزیابی آسیب پذیری مانگروهای ایران مورد استفاده قرار گیرد.