بررسی تغییر کاربری زمین در هور منصوریه و ارتباط آن با رخ دادهای خشک سالی و گرد و غبار در کلان شهر اهواز

هورها بخشی از اکوسیستم منطقه های نیمه خشک و خشک اند که در زمان سیل پر از سیلاب، و در دوره ی خشک سالی به منبع تولید ریزگرد تبدیل می شود، و مدیریت آن ها دشوار است. برای پایش میزان تغییر سطح های آب دار، پوشیده ازگیاه، و زمین های خشک و بی پوشش هور منصوریه در کانون مولد گرد و غبار جنوب شرق اهواز محدوده ی هور در پرآب ترین شرایط آن تعیین شد. داده های ماهواره یی لندست TM و ETM+ و OLI سال های 1988 تا 2017 در ماه ژوئن و داده های بارش سازمان هواشناسی کشور به کاربرده شد. سه مرحله ی پیش پردازش، پردازش و پس پردازش بر تصویرها انجام، و تصویرها با روش طبقه بندی نظارت شده به روش ماشین بردار پشتیبان (SVM) در نرم افزارENVI 5.3  در سه رده ی سطح های آبی، پوشش گیاهی و زمین های خشک و بی پوشش طبقه بندی شد. تصویرهای طبقه بندی شده در مرحله ی پس پردازش با واقعیت های زمینی به دست آمده از بررسی های گوگل ارت مقایسه، و دقت طبقه بندی با دو شاخص دقت کلی و کاپا محاسبه شد. درصد مساحت هر یک از طبقه ها در محیط GIS محاسبه شد. آبخیز منتهی به هور منصوریه مشخص، شبکه ی بارش آن تهیه، و میانگین بارش آن محاسبه شد. رخ داد خشک سالی و شدت آن بر اساس شاخص بارش معیاری (SPI) محاسبه، و ارتباط آن با تغییر سطح خشکیده ی هور بررسی شد. همبستگی بین مساحت خشک شده ی هور منصوریه و شاخص SPI  0/7- و ضریب تعیین R2 آن تقریبا 0/6 برآورد شد، که تغییر سطح خشکیده ی هور را متغیر وابسته به متغیر مستقل رخ داد خشک سالی تا 60% نشان می دهد. مانده ی تغییر متغیر وابسته احتمالا مربوط به سایر عامل ها ازجمله بندهای خاکی متعدد احداث شده برای هدف های مختلف ازجمله کشاورزی و ساختارهای حفاری چاه های نفت منطقه در بالادست هور است. بررسی تغییر مساحت زمین های خشک و بی پوشش با رخ داد گرد و غبارهای داخلی نشان داد که در10 سال اخیر بیش از 80% مساحت هور خشک شده، و در برخی سال ها 100% از مساحت آن به زمین های خشک و بی پوشش تبدیل شده، و به علت شوری و ریزدانه بودن احتمالا بر تولید گرد و غبار در کلان شهر اهواز موثر بوده است.