اثربخشی آموزش سخت رویی بر رضایت از زندگی، فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی کارکنان زن در بیمارستان گنجویان دزفول

امروزه بحرآن های زندگی کاری از بحرآن های عمده جهان است و محققان روان شناسی را بر آن داشته تا با ارائه روش های آموزشی و درمانی جهت مطلوب سازی هر چه بیشتر زندگی کاری تلاش کنند. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش سخت رویی بر رضایت از زندگی، فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی کارکنان زن در بیمارستان گنجویان شهر دزفول انجام شد.

روش پژوهش از نوع نیمه تجربی و براساس طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی کارکنان زن بیمارستان گنجویان در سال 1397 تشکیل می دادند که 30 نفر از آن ها به عنوان نمونه آماری، به روش در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15نفره) و گواه (15نفره) اختصاص یافتند. برای جمع آوری اطلاعات مربوط به متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های رضایت از زندگی دینر و همکاران (1985)، فرسودگی شغلی مسلش و جکسون (1981) و فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1996) استفاده شد. گروه آزمایش به مدت 8جلسه و هرجلسه 45دقیقه، تحت آموزش مهارت سخت رویی براساس مدل کوباسا و مدی (2008) قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چندمتغیره با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 استفاده شد. سطح معناداری آزمون ها در این مطالعه برابر با 0٫05 در نظر گرفته شد.

نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش سخت رویی بر رضایت از زندگی (0٫001>p)، فرسودگی شغلی (0٫001>p) و کیفیت زندگی (0٫001>p) کارکنان زن تاثیر داشت.

براساس یافته های این پژوهش می توان چنین گفت که آموزش سخت رویی می تواند باعث افزایش رضایت از زندگی، کیفیت زندگی و کاهش فرسودگی تحصیلی در کارکنان زن بیمارستان گنجویان دزفول شود.