ادراک شایستگی حرکتی کودکان پسر 9تا10 سال دارای اختلال هماهنگی رشدی: مقایسه اثر تمرین منتخب ورزشی ذهنی و ترکیبی

5تا6درصد از کودکان مقطع دبستان دارای اختلال هماهنگی رشدی هستند و تشخیص به موقع و اتخاذ راهکارهای حمایتی ضروری است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تمرین منتخب ورزشی ذهنی و ترکیبی و نیز گزینش بهترین روش جهت رشد ادراک شایستگی حرکتی پسران 9تا10سال دارای این اختلال انجام شد.

طرح پژوهش تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. 55 پسر 9تا10ساله شیرازی توسط پرسشنامه اختلال هماهنگی رشدی (کاپلان و همکاران، 2006) و مجموعه آزمون ارزیابی حرکت کودکان-2 (هندرسون ساگدن و بارنت، 2007) غربال شده و پس از همسان سازی شفافیت تصویرسازی دیداری (مارکس، 1973) و ادراک شایستگی جسمانی (هارتر، 1985) به شکل تصادفی ساده در سه گروه تجربی (14نفره) و یک گروه گواه (13نفره) قرار گرفتند. مداخله تمرین بدنی و ذهنی و ترکیبی 24 جلسه 45دقیقه ای برگزار شد. به منظور تحلیل داده ها آزمون شاپیرو-ویلک جهت نرمال بودن توزیع متغیرهای وابسته، آزمون تحلیل کوواریانس با استفاده از پیش آزمون به عنوان کووریت، آزمون تی همبسته جهت ارزیابی اثر مداخله، آزمون لوین برای همگنی واریانس ها و آزمون بونفرونی جهت آزمون تعقیبی به کار رفت. نتایج با سطح معناداری 0٫05>p توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 19 تحلیل شد. 

میانگین ادراک شایستگی حرکتی سه گروه تمرین ذهنی و بدنی و ترکیبی در نوبت پس آزمون درمقایسه با پیش آزمون افزایش معناداری داشت (0٫001>p). تغییر پذیری نمرات ادراک شایستگی حرکتی ناشی از اعمال متغیر تمرین بدنی 55صدم و ذهنی 43صدم و ترکیبی 73صدم بود. 

با توجه به یافته های این پژوهش در پسران 9تا10ساله، تمرین ترکیبی بهترین شیوه تمرینی برای تسریع رشد ادراک شایستگی حرکتی در کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی است.