اثربخشی آموزش نظریه ذهن بر مهارت اجتماعی و مشکلات رفتاری دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه با آسیب خواندن

اختلال یادگیری ویژه با آسیب خواندن یکی از انواع ناتوانی یادگیری ویژه بوده که عامل مهم تر در موفق نبودن دانش آموزان در مدرسه است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش نظریه ذهن بر مهارت اجتماعی و مشکلات رفتاری دانش آموزان اختلال یادگیری ویژه با آسیب خواندن انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری را تمامی دانش آموزان اختلال یادگیری ویژه با آسیب خواندن، در مقطع ابتدایی شهرستان رشت تشکیل دادند که در سال تحصیلی 96-1395 مشغول به تحصیل بودند و به مرکز مشکلات یادگیری این شهر مراجعه کردند. از این میان 30 نفر به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شده و به طور مساوی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. آزمون هوشی وکسلر کودکان جهت ارزیابی هوشی کودکان و آزمون تشخیصی خواندن نما برای تشخیص اختلال یادگیری ویژه با آسیب خواندن دانش آموزان به کار رفت. سپس مقیاس درجه بندی مهارت اجتماعی گرشام و الیوت (1990)،روی هر دو گروه اجرا شد. شرکت کنندگان گروه آزمایش در 12 جلسه 60دقیقه ای، توسط روش نظریه ذهن، آموزش دریافت کردند. در پایان آموزش، مقیاس مهارت های اجتماعی بر هر دو گروه صورت پذیرفت. داده ها با آزمون آماری تحلیل واریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 تجزیه وتحلیل شد.

میانگین و انحراف معیار نمرات مهارت های اجتماعی قبل از آموزش برای گروه آزمایش 3٫93±47٫00 و در گروه گواه 3٫16±47٫00 و برای نمرات مشکلات رفتاری در گروه آزمایش 5٫21±43٫7 و برای گروه گواه 3٫52 ± 44٫5بود. این مقادیر بعد از آموزش نظریه ذهن، برای مهارت های اجتماعی در گروه آزمایش 5٫57±68٫2 و در گروه گواه 2٫49±46٫7 و برای نمرات مشکلات رفتاری در گروه آزمایش 5٫96±31٫8 و در گروه گواه 2٫65 ± 45٫8به دست آمد. نتایج تحلیل واریانس نمرات پس آزمون در مقیاس مهارت های اجتماعی بیانگر تفاوت معنا دار میان گروه ها است (0٫001>p).

یافته های پژوهش نشان داد آموزش روش نظریه ذهن باعث افزایش مهارت های اجتماعی و کاهش مشکل های رفتاری دانش آموزان اختلال یادگیری ویژه با آسیب خواندن شده است.