مقایسه میزان تحلیل طول ریشه در دندان های اندو شده و اندو نشده در بیماران با دستگاه ارتودنسی ثابت طی سال های 1396-1387

تحلیل اپیکال ریشه یک پدیده رایج طی درمان های ارتودنسی ثابت می باشد. از این رو هدف این مطالعه استفاده از کلیشه های پانورامیک برای مقایسه میزان تحلیل ریشه در دندان های درمان ریشه شده و درمان ریشه نشده بود.

جهت انجام این مطالعه توصیفی_تحلیلی, کلیشه های رادیوگرافی پانورامیک 20 بیمار 11 تا 18 ساله با مال اکلوژن های مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی شهید صدوقی یزد mild skeletal cl II‚clIcrowding،که دارای یک یا بیش از یک دندان قدامی بالا درمان ریشه شده در یک سمت و دندان درمان ریشه نشده مشابه در سمت دیگر فک بودند انتخاب شدند. همه فیلم های پانورامیک پیش و پس از درمان دندان های سانترال و لترال ماگزیلا، اسکن شده و تصویرهای آن ها بر روی یک نمایشگر بزرگ با بزرگ نمایی 2x نمایش داده شد. به این ترتیب، با مقایسه بلندی ریشه در دو عکس پیش و پس از درمان، اندازه واقعی تحلیل ریشه محاسبه شد. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افرار SPSS Inc., Chicago, IL; Version 16 و آزمون آماری Ttest تحلیل شد.

طبق نتایج به دست آمده، بیشترین میزان تحلیل مشاهده شده در گروه دندان های درمان ریشه شده در دندان لترال و به میزان یک میلی متر و در گروه دندان های درمان ریشه نشده در دندان لترال به میزان یک و نیم میلی متر بود. میانگین تحلیل ریشه در گروه درمان ریشه شده 325/0 و در گروه درمان ریشه نشده 025/1میلی متر می باشد. این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود. (001/0 > ValueP-).

یافته های این مطالعه نشان داد که میزان تحلیل ریشه پس از درمان ارتودنسی دردندان های درمان ریشه شده کمتر از دندان های درمان ریشه نشده است.