اندازه نمونه بهینه براساس تابع هزینه در مدل سانسور فزاینده نوع دو

امروزه استنباط براساس نمونه های سانسور شده توسط پژوهش گران زیادی مورد مطالعه قرار گرفته است. یکی از معمول ترین روش های سانسور، سانسور فزاینده نوع دو از راست است.  در این روش از سانسور، n‎ واحد در آزمایش قرار می گیرند و در زمان از کارافتادگی هر واحد تعدادی از واحدهای باقیمانده از آزمایش خارج می شوند. این کار ادامه می یابد تا به ازای یک مقدار از قبل تعیین شده مانند ‎m، زمان های از کارافتادگی m واحد ثبت شوند و سپس آزمایش خاتمه می یابد. برای تعیین بهترین تعدادی که در ابتدا برای واحدهای تحت آزمایش قرار می گیرند معیارهای متفاوتی می توان در نظر گرفت که یکی از مهم ترین آن ها معیار هزینه است. در این مقاله با در نظر گرفتن تابع هزینه و توزیع وایبل برای طول عمر داده های مورد بررسی و طرح های سانسور مختلف، به تعیین بهترین مقدار برای اندازه نمونه اولیه یعنی ‎n پرداخته می شود. به منظور ارزیابی نتایج بدست آمده یک مثال عددی براساس داده های واقعی ارائه شده است.