اثر یک دوره تمرین باز توانی ترکیبی بر مقادیر پلاسمایی و بیان ژن گرلین PBMNC در بیماران CABG

تمرینات باز توانی در بیماران قلبی پس از عمل بای پس شریان کرونر (CABG) موجب بهبود ظرفیت های فیزیولوژیکی متعددی می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر هشت هفته تمرین ترکیبی بر مقادیر پلاسمایی و بیان ژن گرلین PBMNC در بیماران CABG بود. در این مطالعه نیمه تجربی، 30 بیمار قلبی بیمارستان تخصصی قلب و عروق جوادالائمه مشهد که عمل جراحی CABG بر روی آن ها انجام شده بود، به روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مساوی 15 نفری تمرین ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین ترکیبی به مدت هشت هفته و هفته ای سه جلسه پروتکل های منتخب تمرینی هوازی و مقاومتی را اجرا کردند. قبل و بعد از برنامه تمرینی ارزیابی های ترکیب بدنی و نمونه گیری خونی جهت سنجش متغیرها انجام شد. سپس، داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های  t وابسته و مستقل در سطح معناداری 05/0 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. تحلیل داده ها نشان داد تمرین ترکیبی باعث کاهش معنادار وزن و شاخص توده بدنی و افزایش معنادار مقادیر گرلین پلاسمایی و بیان نسبی ژن گرلین PBMNC می شود. همچنین، بین مقادیر گرلین پلاسمایی و بیان نسبی ژن گرلین PBMNC گروه تمرین با گروه کنترل اختلاف معناداری مشاهده شد. به نظر می رسد هشت هفته تمرین باز توانی ترکیبی باعث افزایش مقادیر پلاسمایی و بیان ژن گرلینPBMNC در بیماران CABG می شود و می تواند باعث ارتقاء سازگاری های فیزیولوژیکی مطلوبی در سلامت قلب و عروق شود.