جایگاه مسامحه پزشکی در پرتو حقوق شبه جرم

با پیشرفت علوم پزشکی، دنیای حقوق نیز دچار تحول می شود، زیرا هر کدام از دستاوردهای پزشکی، مسایل خاص خود را پدید می آورند که در چنین مواردی نیز قانون باید برای حل مشکلات جدید ایجادشده، راه حل های قانونی تعیین کند. لذا همگام ساختن علم حقوق با علوم پزشکی امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. حقوق شبه جرم به عنوان یکی از راهکارهای قانونی برای مقابله با مسامحه و قصور پزشکی نسبت به بیماران ارایه شده است که تا حد امکان، به تامین حقوق بیماران پرداخته است. هدف این پژوهش، بررسی جایگاه مسامحه پزشکی در پرتو حقوق شبه جرم بود.
نتیجه گیری: برای آن که بتوان پزشک را به دلیل ارتکاب مسامحه مسئول دانست، ضروری است که سه عنصر به اثبات برسد؛ اول این که پزشک باید وظیفه قانونی مراقبت نسبت به بیمار داشته باشد. دوم آن که نقض وظیفه قانونی مراقبت توسط پزشک صورت گیرد و آخرین عنصر، وجود رابطه سببیت بین نقض وظیفه مذکور توسط پزشک و ورود آسیب به بیمار است. نکته حائز اهمیت در ارتباط با عناصر مذکور این است که بیمار باید هر سه عنصر را به اثبات برساند، در غیر این صورت، مسئولیتی متوجه پزشک نخواهد بود. بنابراین اگر پزشک منطبق با اصول پزشکی و با مهارت لازم روند درمانی بیمار را انجام داده باشد و بیمار نتواند مسامحه وی را به اثبات برساند، مسئول آسیب وارده نخواهد بود و چه بسا ممکن است آسیب وارده بر بیمار در نتیجه تقصیر و مسامحه خود بیمار باشد که در حقوق شبه جرم تحت عنوان مسامحه مشارکتی مورد اشاره قرار گرفته است.