اضطراب و افسردگی بیمارستانی در سالمندان مبتلا به نارسایی مزمن قلبی

بیماری های مزمن از جمله بیماری های عروق کرونر قلب در سالمندان در حال افزایش می باشد که با عوارض روانشناختی از جمله "اضطراب و افسردگی بیمارستانی" همراه است. هدف مطالعه حاضر تعیین اضطراب و افسردگی بیمارستانی در سالمندان مبتلا به نارسایی مزمن قلبی در مرکز آموزشی درمانی فیروزآبادی در سال 1397- 1398 بود.

در این مطالعه مقطعی، 250 بیمار سالمند مبتلا به نارسایی مزمن قلبی بستری در مرکز آموزشی درمانی فیروزآبادی، به روش نمونه گیری مستمر در سال 1398 انتخاب شدند.  ابزار گردآوری داده ها شامل فرم مشخصات جمعیت شناختی، فرم کوتاه شده ی آزمون شناختی و مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستانی بود که برای هر نمونه به صورت مصاحبه حضوری توسط پژوهشگر در مدت زمان 15 الی 20 دقیقه تکمیل شد. داده ها با آمار توصیفی و آمار استنباطی همچون آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس در نرم افزار SPSSنسخه 16 در سطح معنی داری 05/0 P≤ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد بیشتر (8/64%) سالمندان مورد مطالعه در محدوده سنی بین 60 تا 74 سال قرار داشتند و 52 درصد نمونه ها مرد و 48 درصد زن بودند. میانگین نمره اضطراب 52/1 با انحراف معیار 14/1و افسردگی 18/2 با انحراف معیار51/1 بوده است، که اضطراب و افسردگی بیمارستانی را در سطح نرمال نشان می دهد اما اضطراب و افسردگی بیمارستانی با متغیر جنسیت ارتباط معنی دار آماری داشت به طوری که اضطراب و افسردگی در سالمندان زن به طور معنی داری بالاتر از سالمندان مرد بود (024/0P=).
نتیجه گیری کلی: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که اضطراب و افسردگی بیمارستانی سالمندان مبتلا به نارسایی مزمن قلبی در سطح پایینی بود. از آنجا که اضطراب و افسردگی سالمندان در سطوح پایین هم می تواند در تعامل و مشارکت بین بیمار سالمند و مراقبین، خلل وارد نماید.، در راستای ارتقاء کیفیت مراقبت های پرستاری استاندارد، داده ها و اطلاعات مبتنی بر شواهد علمی می تواند در تدوین برنامه ریزی جهت ایجاد بیمارستان های دوستدار سالمند برای مدیران و سیاست گذاران مراقبتی کاربرد داشته باشد.