تاثیر پپتیدهای ضدرگ زایی بربیان ژن های Caspase-3 و Caspase-9 در مدل موش Balb/c دارای سرطان پستان القا شده با رده سلولی 4T1

سرطان پستان شایع ترین نوع سرطان در زنان است و 25درصد تمام موارد سرطان را به خود اختصاص می دهد. در همه سرطان ها از جمله سرطان پستان مراحل رشد، تهاجم و متاستاز وابسته به عوامل درون سلولی متعددی است که یکی از آن ها فرایند رگ زایی (آنژیوژنز) می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر پپتید های ضد رگ زایی طراحی شده بر بیان ژن کاسپاز-3 و کاسپاز-9 در موش های Balb/c بوده است. در این تحقیق از نمونه بافت آماده موش های Balb/c ماده استفاده گردید که قبلا به تومور پستان موشی مشتق از رده سلولی 4T1 مبتلا شده بودند(پس از بی هوشی با تزریق درون صفاقی (IP) به مدت 3 تا 5 هفته به پهلوی چپ آن ها پیوند زده شده بود). سپس استخراج TOTAL RNA از نمونه های توموری تحت تیمار با پپتیدهای ضد رگ زایی در غلظت های1 و 10 میکروگرم بر کیلوگرم انجام گردید. سنتز cDNA جهت پایدار کردن مولکول RNA انجام شد. پرایمرها جهت انجام Real time PCR برای هر دو ژن کاسپاز-3 و 9 طراحی و سنتز شد. اختصاصیت اتصال پرایمرها به رشته الگو تایید گردید. سپس تجزیه و تحلیل آماری با نرم افزار SPSS انجام گردید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که اختلاف معنی داری بین تیمارهای هر گروه از پپتید های ضد رگ زایی (VEGB1,VEGB2,VEGB3) در غلظت های 1 و 10 میکروگرم بر کیلوگرم و میزان بیان ژن کاسپاز-3و9 وجود دارد (0/05>p). در واقع هر سه پپتید ضد آنژیوژنز می تواند مسیر سیگنالینگ VEGFR را از طریق تنظیم مقادیر کاسپاز-3 و کاسپاز-9 مهار کند و منجر به افزایش آپوپتوز در تومور گردد.