نقش حمایت اجتماعی ادراک شده و کیفیت زندگی در پیش بینی تصویر بدنی معلولین جسمی-حرکتی شهر یزد

تصویر بدنی نظیر هر جنبه روانی دیگر، جزیی از شخصیت هر انسانیست و از سیر تکاملی خاص برخوردار است و در برهه هایی از زندگی دچار نوسان و تغییرات بیشتری می شود که از جمله این موارد می توان به پیدایش ضایعه و بروز معلولیت در افراد اشاره نمود. در این صورت اتکای فرد معلول برخویشتن متزلزل گردیده و احساس نیاز به دیگران و وابستگی به غیر ظاهر می شود و به مرور قوت می یابد. برهمین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه حمایت اجتماعی و کیفیت زندگی با تصویر بدنی در بین معلولین جسمی-حرکتی شهر یزد انجام شده است.

پژوهش حاضر از نوع مطالعات پیمایشی-همبستگی مقطعی است که رابطه حمایت اجتماعی و کیفیت زندگی با تصویر بدنی را مورد مطالعه قرار داده است. جامعه آماری این پژوهش شامل معلولین جسمی-حرکتی هجده تا سی و هفت ساله شهر یزد در سال 1397 بودند که در کلینیک های مددکاری اجتماعی پرونده داشتند و به آنجا مراجع می کردند. حجم نمونه مورد مطالعه سیصد و ده نفر برآورد گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های حمایت اجتماعی زیمت و همکاران1988، مقیاس کیفیت زندگی SF-36 سازمان جهانی بهداشت و تصویر بدنی محقق ساخته استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزارSPSS23وAMOS23 و بهره گیری از آزمون های آماری پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیر انجام گردید.

نتایج این پژوهش رابطه مثبت و معناداری بین حمایت اجتماعی و کیفیت زندگی با تصویر بدنی را نشان داد. ابعاد کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی سیزده درصد از تغییرات واریانس نگرش افراد معلول به تصویر بدنی را پیش بینی کرد. 

بحث و نتیجه گیری:

 اگر معلولین، به خصوص معلولین جسمی-حرکتی نگرش منفی نسبت به وضعیت جسمی خود داشته باشند با مشکلات فردی و اجتماعی زیادی مواجه می شوند. در این راستا پیشنهاد می شود، با توجه به اینکه حمایت اجتماعی بر نگرش افراد معلول نسبت به جسم شان تاثیر مثبت دارد، خانواده های دارای فرد معلول توجه و حمایت بیشتری نسبت به این افراد به عمل آورند که همین امر افزایش سلامت فردی و اجتماعی این افراد را در موقعیت های مختلف زندگی، در پی خواهد داشت.